این فصل شامل دستوراتی برای پخش آهنگ با فرمت های گوناگون ، از جمله MP3 و MID از روی فایل می باشد . ما می توانیم آهنگ ها را ایجاد و یا حذف کنیم . همچنین می توانیم میزان بلندی صدا و سرعت پخش هر آهنگ را کم و زیاد کنیم .

دستور LOAD MUSIC

با این دستور آهنگ مورد نظرمان را از روی فایل صدا می کنیم و یک عدد به آن اختصاص دهیم . مانند دستورالعمل زیر :

LOAD MUSIC Filename,MusicNumber

طبق این دستورالعمل به جای Filename مسیر و نام فایل مورد نظرمان را قرار می دهیم . و به جای MusicNumber یک عدد در محدوده ی 1 تا 65535 قرار می دهیم تا توسط آن عدد در خطوط بعدی به آهنگمان کنترل داشته باشید . مانند مثال زیر :

Load Music "C:Program FilesDark Basic Professional XPMediaMusicMP3Music fun.mp3" , 1

Wait Key

در این مثال موزیکی با نام Music fun با فرمت mp3 که در مسیر C:Program FilesDark Basic Professional XPMediaMusicMP3 بود بر روی حافظه فراخوانی کردیم . در واقع عدد یک اختصاص داده شده در مثال بالا ، نام موزیک ما می باشد و در هر جایی از برنامه این موزیک توسط همین عدد قابل ردیابی است و می توانیم فرامین مختلفی را توسط این عدد به موزیکمان اعمال کنیم .

تابع MUSIC EXIST

این تابع بررسی می کند که آیا موزیک مورد نظرمان بر روی حافظه موجود است یا نه . اگر بر روی حافظه فراخوانی شده باشد ، تابع مقدار یک و اگر فراخوانی نشده باشد ، تابع مقدار صفر را برمی گرداند . مانند مثال زیر :

Load Music "C:Program FilesDark Basic Professional XPMediaMusicMP3Music fun.mp3",1

".If Music Exist(1) Then Print "Music 1 Is Exist

(Print Music Exist(2

Wait Key

دستور PLAY MUSIC

اگر موزیکی را قبلا ( توسط دستور Load Music ) بر روی حافظه فراخوانی کرده باشیم و عددی به آن اختصاص داده باشیم ، با این دستور می توانیم با اشاره به عدد اختصاصی به آن موزیک آن را پخش کنیم . مانند دستورالعمل زیر :

PLAY MUSIC MusicNumber

طبق این دستورالعمل به جای MusicNumber عدد اختصاصی به موزیکمان را قرار می دهیم . یعنی اگر سه موزیک در حافظه فراخوانی کرده باشیم و به هر کدام یک عدد اختصاص داده باشیم . می توانیم با این دستور و همچنین قرار دادن عدد اختصاصی به موزیک ، آن را پخش کنیم . مانند مثال زیر :

Load Music "C:Program FilesDark Basic Professional XPMediaMusicMP3Music fun.mp3" , 1

Load Music "C:Program FilesDark Basic Professional XPMediaMusicMP3music space.mp3" , 2

Load Music "C:Program FilesDark Basic Professional XPMediaMusicMP3music misty room.mp3" , 3

Play Music 2

Wait Key

در این مثال سه موزیک بر روی حافظه فراخوانی شد و در آخر موزیک شماره ی 2 پخش شد . در یک زمان چندین موزیک می توانند با هم در حال پخش باشند . مانند مثال زیر :

Load Music "C:Program FilesDark Basic Professional XPMediaMusicMP3Music fun.mp3" , 1

Load Music "C:Program FilesDark Basic Professional XPMediaMusicMP3music space.mp3" , 2

Load Music "C:Program FilesDark Basic Professional XPMediaMusicMP3music misty room.mp3" , 3

Play Music 1

Play Music 2

Play Music 3

Wait Key

تابع MUSIC PLAYING

این تابع بررسی می کند که آیا موزیک مورد نظرمان درحال پخش است یا نه . اگر موزیک در حال پخش باشد ، تابع عدد یک و اگر در حال پخش نباشد ، تابع عدد صفر را برمی گرداند . مانند مثال زیر :

Load Music "C:Program FilesDark Basic Professional XPMediaMusicMP3Music fun.mp3" , 1

Load Music "C:Program FilesDark Basic Professional XPMediaMusicMP3music space.mp3" , 2

Play Music 1

(Print Music Playing(1

(Print Music Playing(2

Wait Key

دستور STOP MUSIC

این دستور باعث توقف کامل موزیک می شود . مانند مثال زیر :

Load Music "C:Program FilesDark Basic Professional XPMediaMusicMP3Music fun.mp3" , 100

Play Music 100 : Print "Playing Music ." : Wait 2000

Stop Music 100

Cls : Print "Stop Music . Press Any Key To Exit ." : Wait Key

دستور PAUSE MUSIC

این دستور باعث توقف موزیک بطور موقت می شود . یعنی اگر نصف موزیک پخش شده باشد ، با این دستور پخش موزیک متوقف شده و در خطوط بعدی می توانیم موزیک متوقف شده را از همانجا پخش کنیم . مانند مثال زیر :

Load Music "C:Program FilesDark Basic Professional XPMediaMusicMP3Music fun.mp3" , 25

Play Music 25

Print "Playing Music" : Wait 2000

Pause Music 25

Wait Key

تابع MUSIC PAUSED

این تابع بررسی می کند که آیا موزیک مورد نظرمان موقتا متوقف شده یا نه . اگر موقتا متوقف شده باشد ، تابع مقدار یک و اگر متوفق نشده باشد ، تابع مقدار صفر را برمی گرداند . مانند مثال زیر :

Load Music "C:Program FilesDark Basic Professional XPMediaMusicMP3Music fun.mp3",25

Play Music 25

Print "Playing Music" : Wait 2000

Pause Music 25

".If Music Paused(25)=1 Then Print "Music Paused

Wait Key

دستور RESUME MUSIC

اگر موزیک مورد نظر را توسط دستور Pause Music متوفق کرده باشیم ، می توانیم با این دستور ادامه ی موزیک را از همان جا پخش کنیم . مانند مثال زیر :

Load Music "C:Program FilesDark Basic Professional XPMediaMusicMP3Music fun.mp3" , 10

Play Music 10

Print "Playing Music" : Wait 2000

Pause Music 10

Print "Pause Music" : Wait 2000

Resume Music 10

Print "Resume Music" : Wait 2000

Wait Key

دستور LOOP MUSIC

این دستور باعث پخش متوالی موزیک می گردد . یعنی موزیک مورد نظر را پخش می کند و اگر موزیک تمام شود ، دوباره از اول بطور خودکار پخش خواهد شد . پخش موزیک مورد نظر تا زمانی که دستور توقف در خطوط بعدی صادر نشده باشد ، ادامه خواهد داشت . مانند مثال زیر :

Load Music "C:Program FilesDark Basic Professional XPMediaMusicMP3Music fun.mp3" , 4

Loop Music 4

Print "Press Any Key To Pause Music ." : Wait Key

Stop Music 4

Cls : Print "Press Any Key To Exit ." : Wait Key

تابع MUSIC LOOPING

این تابع بررسی می کند که آیا موزیک مورد نظر بطور متوالی در حال پخش است یا نه . یعنی اگر دستور Loop Music در باره ی موزیک مورد نظرمان اجرا شده باشد ، تابع مقدار یک و اگر اجرا نشده باشد ، تابع مقدار صفر را برمی گرداند . مانند مثال زیر :

Load Music "C:Program FilesDark Basic Professional XPMediaMusicMP3Music fun.mp3" , 4

Loop Music 4

".If Music Looping(4)=1 Then Print "Music Looping

Wait Key

دستور DELETE MUSIC

با این دستور موزیک مورد نظرمان را که از فایل به حافظه فراخوانده بودیم ، از حافظه پاک می کنیم . مانند مثال زیر :

Load Music "C:Program FilesDark Basic Professional XPMediaMusicMP3Music fun.mp3",50

Play Music 50 : Print "Playing Music ." : Wait 2000

Stop Music 50 : Print "Stop Music ." : Wait 2000

Delete Music 50

Print "Delete Music ." : Wait 2000 : End

 با پاک شدن موزیک از حافظه ، موزیک قابل پخش نمی باشد و برای پخش دوباره ، موزیک باید دوباره به حافظه فراخوانی شود .

دستور SET MUSIC SPEED

با این دستور می توانیم سرعت پخش موزیک را تنظیم کنیم . مانند دستورالعمل زیر :

SET MUSIC SPEED MusicNumber,Speed

طبق این دستورالعمل به جای MusicNumber عدد موزیک و به جای Speed سرعت پخش موزیک را قرار می دهیم که پیش فرض آن 100 است . یعنی اگر سرعت موزیک را 50 قرار دهیم موزیک با نصف سرعت و اگر 200 قرار دهیم با دو برابر سرعت پخش خواهد شد و اگر 100 باشد با سرعت عادی پخش خواهد شد . مانند مثال زیر :

Load Music "C:Program FilesDark Basic Professional XPMediaMusicMP3Music fun.mp3",50

".Play Music 50 : Print "Playing Music Normal Speed

Wait 2000 : Cls

Set Music Speed 50,200

".Print "Playing Music 2X Speed

Wait 2000 : Cls

Set Music Speed 50,50

".Print "Playing Music Half Speed

Wait Key

تابع MUSIC SPEED

این تابع مقدار سرعت پخش موزیک مورد نظرمان را برمی گرداند . مانند مثال زیر :

Load Music "C:Program FilesDark Basic Professional XPMediaMusicMP3Music fun.mp3",50

Set Music Speed 50,200

(Print "Music Speed = " ; Music Speed(50

Wait Key

دستور SET MUSIC VOLUME

با این دستور ، بلندی صدای موزیک مورد نظرمان را کم و زیاد کنیم . مانند دستورالعمل زیر :

SET MUSIC VOLUME MusicNumber,Volume

طبق این دستورالعمل به جای MusicNumber شماره موزیک و به جای Volume مقدار بلندی صدا را قرار می دهیم که پیش فرض آن 100 می باشد . یعنی اگر بلندی صدای موزیک را 50 قرار دهیم صدای پخش موزیک نصف و اگر 100 قرار دهیم ، بلندی صدای موزیک معمولی خواهد شد . مانند مثال زیر :

Load Music "C:Program FilesDark Basic Professional XPMediaMusicMP3Music fun.mp3",50

".Play Music 50 : Print "Playing Music Normal Volume

Wait 2000 : Cls

Set Music Volume 50,50

".Print "Playing Music Half Volume

Wait 2000 : Cls

Set Music Volume 50,100

".Print "Playing Music Normal Volume

Wait Key

تابع MUSIC VOLUME

این تابع مقدار بلندی صدای موزیک مورد نظرمان را برمی گرداند . مانند مثال زیر :

Load Music "C:Program FilesDark Basic Professional XPMediaMusicMP3Music fun.mp3",40

Play Music 40

Set Music Volume 40,50

(Print "Music Volume = " ; Music Volume(40

Wait Key

 این فصل شامل دستوراتی برای ایجاد و حذف و ویرایش تصاویری با فرمت های BMP ، JPG ، TGA ، DDS ، DIB و PNG می باشد . می توان تصویر را از روی فایل فراخوانی کرد . کاربرد بیتمپ معمولا برای نمایش عکس و یا لوگوی تصویر اولیه بازی است .

دستور LOAD BITMAP

این دستور تصویری را از روی فایل بر روی صفحه فراخوانی می کند . مانند دستورالعمل زیر :

LOAD BITMAP Filename,BitmapNumber

طبق این دستورالعمل به جای Filename آدرس و نام و فرمت فایل تصویری و به جای BitmapNumber شماره ای بین 0 تا 32 قرار می دهیم . توسط همین شماره می توانیم در خطوط بعدی ، تصویر مورد نظرمان را کنترل کنیم . مانند مثال زیر :

Load Bitmap "C:Program FilesDark Basic SoftwareDark Basic ProfessionalProjectsRoomDemomedia oomWalld.bmp" , 1

Wait Key

اگر به جای BitmapNumber عدد صفر را قرار دهیم و یا هیچ گونه عددی قرار ندهیم ، تصویر بر روی صفحه نمایش ، نشان داده می شود . مانند مثال زیر :

Load Bitmap "C:Program FilesDark Basic SoftwareDark Basic ProfessionalProjectsRoomDemomedia oomWalld.bmp" , 0

Wait Key

نکته : در این دستور اگر به جای BitmapNumber عدد صفر قرار دهیم ، در حالت گرافیک قرار می گیریم . یعنی می توانیم از دستورات گرافیکی و چاپی استفاده کنیم . سایر اعداد برای محاسبات تصویری کاربرد دارند . یعنی اگر از این دستور استفاده کنیم و عددی بالا تر از صفر قرار دهیم ، فرامین چاپی و گرافیکی دیده نخواهند شد .

دستور CREATE BITMAP

با این دستور می توانیم یک تصویر خالی با سایز دلخواه بسازیم . مانند دستورالعمل زیر :

CREATE BITMAP BitmapNumber,Width,Height

طبق این دستورالعمل به جای BitmapNumber یک عدد قرار می دهید تا در خطوط بعدی بر روی تصویرمان کنترل داشته باشیم . و به جای Width اندازه ی پهنای تصویر و به جای Height اندازه ی ارتفاع تصویر را قرار می دهیم . مانند مثال زیر :

CREATE BITMAP 1,640,480

WAIT KEY

در این مثال تصویری با شماره ی یک و طول 640 و ارتفاع 480 ایجاد شد .

دستور SET CURRENT BITMAP

این دستور تصویر دلخواهمان را از بین دیگر تصاویر ، فعال می کند . مانند مثال زیر :

Load Bitmap "C:Program FilesDark Basic SoftwareDark Basic ProfessionalProjectsRoomDemomedia oomWalld.bmp" , 0

CREATE BITMAP 1,640,480

SET CURRENT BITMAP 0

WAIT KEY

اگر تصویر شماره صفر فعال باشد ، دستورات چاپی و گرافیکی قابل دیدن خواهند بود .

دستور DELETE BITMAP

این دستور تصاویر ایجاد شده و یا خوانده شده از فایل را حذف می کند . در مانند دستورالعمل زیر :

DELETE BITMAP BitmapNumber

طبق این دستورالعمل به جای BitmapNumber شماره تصویر را قرار می دهیم تا تصویر مورد نظر حذف شود . مانند مثال زیر :

CREATE BITMAP 1,640,480

Load Bitmap "C:MyBitmap.bmp",2

DELETE BITMAP 1

WAIT KEY

در این مثال تصویر شماره ی 1 حذف می شود . البته از روی Ram حذف می شود، نه اینکه فایل از بین برود .

دستور COPY BITMAP

این دستور تصویری را در تصویر دیگری کپی می کند . مانند دستورالعمل زیر :

COPY BITMAP FromBitmap,ToBitmap

طبق این دستورالعمل به جای FromBitmap شماره ی تصویری که می خواهیم از آن کپی تهیه کنیم و به جای ToBitmap شماره ی تصویری را که می خواهیم در آن بچسبانیم ، قرار می دهیم . مانند مثال زیر :

Load Bitmap "C:Program FilesDark Basic SoftwareDark Basic ProfessionalProjectsRoomDemomedia oomWalld.bmp" , 1

Create Bitmap 2,200,200

Copy Bitmap 1,2

Wait Key

در این مثال تصویر شماره ی 1 در تصویر شماره ی 2 کپی می شود . از این دستور می توان به شکل دیگری هم استفاده کرد . مانند دستورالعمل زیر :

COPY BITMAP FromBitmap,LEFT,TOP,RIGHT,BOTTOM,ToBitmap,left,top, right,bottom

در این روش مختصات تصویر انتخابی از تصویر اول در مختصات تصویر انتخابی در تصویر دوم کپی می شود . مانند مثال زیر :

Load Bitmap "C:Program FilesDark Basic SoftwareDark Basic ProfessionalProjectsRoomDemomedia oomWalld.bmp",1

Create Bitmap 2,200,200

COPY BITMAP 1,50,50,100,100,2,0,0,50,50

COPY BITMAP 2,0

Set Current Bitmap 0

WAIT KEY

دستور MIRROR BITMAP

این دستور تصویر را حول محور عمودی انعکاس می دهد . مانند تصویر در آینه عمودی . مانند مثال زیر :

Load Bitmap "C:Program FilesDark Basic SoftwareDark Basic ProfessionalProjectsRoomDemomedia oomWalld.bmp",0

Do

MIRROR BITMAP 0

Wait 500

Loop

دستور FLIP BITMAP

این دستور تصویر را حول محور افقی انعکاس می دهد . مانند تصویر در آینه افقی . مانند مثال زیر :

Load Bitmap "C:Program FilesDark Basic SoftwareDark Basic ProfessionalProjectsRoomDemomedia oomWalld.bmp" , 0

Do

Flip BITMAP 0

Wait 500

Loop

دستور FADE BITMAP

این دستور باعث محو شدن تصویر می شود ( تمایل به رنگ سیاه ) . مانند دستورالعمل زیر :

FADE BITMAP BitmapNumber,FadeValue

طبق این دستورالعمل به جای BitmapNumber عدد مربوط به تصویر و به جای FadeValue مقدار محوشدگی تصویر را قرار می دهیم که عددی در محدوده ی صفر تا 100 می باشد که این عدد درصد شفافیت تصویر را مشخص می کند . یعنی اگر عدد 90 را قرار دهیم ، تنها 90 درصد از شفافیت تصویر باقی خواهد ماند . مانند مثال زیر :

Load Bitmap "C:Program FilesDark Basic SoftwareDark Basic ProfessionalProjectsRoomDemomedia oomWalld.bmp" , 0

For I = 1 To 10

Fade BITMAP 0,90

Wait 500

Next I

دستور BLUR BITMAP

این دستور باعث تار شدن تصویر می شود . مانند دستورالعمل زیر :

BLUR BITMAP BitmapNumber,BlurValue

طبق این دستورالعمل به جای BitmapNumber عدد مربوط به تصویر و به جای BlurValue مقدار تار شدگی تصویر را قرار می دهیم که عددی در محدوده ی 1 تا 6 می باشد که این عدد شدت تارشدگی تصویر را مشخص می کند . یعنی اگر عدد 1 را قرار دهیم ، تصویر به مقدار کم تار می شود و اگر بیشترین عدد یعنی 6 را قرار دهیم ، تصویر به مقدار زیاد ، تار خواهد شد . مانند مثال زیر :

Load Bitmap "C:Program FilesDark Basic SoftwareDark Basic ProfessionalProjectsRoomDemomedia oomWalld.bmp" , 0

Wait 1000

Blur BITMAP 0,5

Wait Key

تابع CURRENT BITMAP

این تابع شماره ی تصویر فعال را برمی گرداند . مانند مثال زیر :

CREATE BITMAP 1,640,480

SET CURRENT BITMAP 0

()PRINT CURRENT BITMAP

WAIT KEY

تابع BITMAP EXIST

این تابع مشخص می کند که آیا تصویر مورد نظر در حافظه موجود است یا نه . مانند مثال زیر :

CREATE BITMAP 1,640,480

Set Current Bitmap 0

(PRINT BITMAP EXIST(1

WAIT KEY

در این مثال چون تصویری با شماره ی یک در حافظه ایجاد شده ، تابع مقدار 1 و اگر این شماره تصویر در حافظه نباشد ( مثلا با دستور Delete Bitmap حذف شده باشد ) ، تابع مقدار صفر را برمی گرداند .

تابع BITMAP WIDTH و تابع BITMAP HEIGHT و تابع BITMAP DEPTH

این سه تابع به ترتیب پهنا و ارتفاع و عمق رنگ ( تعداد رنگ های تشکیل دهنده ی تصویر ، مثلا 32 بیت یعنی حدود 16 میلیون رنگ ) تصویر مورد نظر را برمی گردانند . مانند مثال زیر :

Load Bitmap "C:Program FilesDark Basic SoftwareDark Basic ProfessionalProjectsRoomDemomedia oomWalld.bmp" , 0

(Print "Bitmap Width = " ; Bitmap Width(0

(Print "Bitmap Height = " ; Bitmap Height(0

(Print "Bitmap Depth = " ; Bitmap Depth(0

Wait Key

تابع BITMAP MIRRORED

این تابع مشخص می کند که آیا تصویر مورد نظر در راستای محور افقی انعکاس پیدار کرده یا نه ( یعنی آیا از دستور MIRROR BITMAP استفاده شده است یا نه ) . مانند مثال زیر :

Load Bitmap "C:Program FilesDark Basic SoftwareDark Basic ProfessionalProjectsRoomDemomedia oomWalld.bmp" , 0

Do

Wait 2000

MIRROR BITMAP 0

If BITMAP MIRRORED(0)=1

   "Print "Bitmap Mirrored

Else

      "Print "Bitmap Not Mirrored

EndIf

Loop

تابع BITMAP FLIPPED

این تابع مشخص می کند که آیا تصویر مورد نظر در راستای محور عمودی انعکاس پیدار کرده یا نه ( یعنی آیا از دستور FLIPP BITMAP استفاده شده است یا نه ) . مانند مثال زیر :

Load Bitmap "C:Program FilesDark Basic SoftwareDark Basic ProfessionalProjectsRoomDemomedia oomWalld.bmp" , 0

Do

Wait 2000

Flip BITMAP 0

If BITMAP Flipped(0)=1

   "Print "Bitmap Flipped

Else

   "Print "Bitmap Not Flipped

EndIf

Loop

 این فصل شامل دستوراتی برای رسم اشکال دو بعدی مانند نقطه دایره خط و . . . می باشد . همچنین می توانیم رنگ قلم و زمینه آن را نیز مشخص کنیم .

تابع RGB

با این تابع می توانیم عبارات عددی و یا کراکتری و همچنین اشکال دو بعدی و اشیاء سه بعدی را با رنگ دلخواهمان چاپ و یا رسم کنیم . این تابع سه ورودی دارد مانند دستورالعمل زیر :

(NumberColor = RGB(Red,Green,Blue

در کامپیوتر رنگ ها از سه رنگ اصلی قرمز و سبز و آبی بوجود آمده اند . یعنی هر رنگی یک شماره ی منحصر به فرد دارد  . در تابع می توانیم به هر کدام از رنگ های اصلی ( قرمز و سبز و آبی ) عددی بین 0 تا 255 اختصاص دهیم و آن را وارد این تابع کنیم ، تا رنگ کل که خود یک عدد است توسط این تابع ایجاد شود . بعد می توانیم از آن عدد برای مشخص کردن رنگ قلم برای چاپ و ترسیم استفاده کنیم .

طبق این دستورالعمل به جای Red ( به معنای شدت رنگ قرمز ) عددی در محدوده ی 0 تا 255 و به جای Green ( به معنای شدت رنگ سبز ) عددی در محدوده ی 0 تا 255 و به جای Blue ( به معنای شدت رنگ آبی ) عددی در محدوده ی 0 تا 255 قرار می دهیم . تابع با توجه به مقادیر وارده عددی تولید می کند که حاصل مخلوط این سه عدد ( این سه رنگ اصلی ) است . یعنی این تابع با توجه به اعداد ورودی 16777216 رنگ تولید می کند . مانند مثال های زیر :

(NumberColor = Rgb(255,0,0

در این مثال شدت رنگ قرمز 255 و شدت رنگ سبز 0 و شدت رنگ آبی 0 می باشد . در نتیجه عدد NumberColor به دلیل شدت رنگ بالای قرمز عددی را برمی گرداند که آن عدد کد رنگ قرمز پررنگ می باشد .

اگر (Rgb (255,0,0 باشد ، عدد NumberColor رنگ قرمز را مشخص می کند .

اگر (Rgb (0,255,0 باشد ، عدد NumberColor رنگ سبز را مشخص می کند .

اگر (Rgb (0,0,255 باشد ، عدد NumberColor رنگ آبی را مشخص می کند .

اگر (Rgb (0,0,0 باشد ، عدد NumberColor رنگ سیاه را مشخص می کند .

اگر (Rgb (255,255,255 باشد ، عدد NumberColor رنگ سفید را مشخص می کند .

اگر (Rgb (255,0,255 باشد ، عدد NumberColor رنگ صورتی را مشخص می کند .

اگر (Rgb (255,255,0 باشد ، عدد NumberColor رنگ زرد را مشخص می کند .

اگر (Rgb (255,0,255 باشد ، عدد NumberColor رنگ فیروزه ای را مشخص می کند . 

برای ایجاد سایر رنگ ها باید عدد هایی بین صفر تا 255 را در تابع قرار دهیم .

برای تعیین رنگ راه راحت تری هم وجود دارد . 

1 – ابتدا دستور مربوط به انتخاب رنگ مثلا INK را تایپ می کنیم . 

2 – بعد از قرار داد یک فاصله ( فشردن دکمه ی Space ) ، کلیک سمت راست موس را فشار می دهیم . و گزینه ی ...Insert RGB Colour را از منوی ظاهر شده انتخاب می کنیم . کادری مانند شکل زیر باز خواهد شد .

می توانیم رنگ مورد دلخواهمان را انتخاب کنیم . با فشردن دکمه ی Ok تابع ()RGB بطور خودکار مقدار دهی می شود . به همین سادگی می توانیم رنگ مورد نظر مان را تنظیم کنیم .

دستور CLS

این دستور کل صفحه نمایش را با رنگ دلخواه ما پاک می کند . مانند دستورالعمل زیر :

CLS NumberColor

طبق این دستورالعمل به جای NumberColor کد رنگ مورد نظرمان را قرار می دهیم . می توانیم از تابع ()RGB برای ایجاد کد رنگ استفاده کنیم . مثلا می خواهیم کل صفحه نمایش را با رنگ سبز پاک کنیم . 

(CLS Rgb(255,0,0

Wait Key

دستور INK

با این دستور می توانیم رنگ قلم و رنگ زمینه را برای چاپ متون و ترسیمات دو بعدی انتخاب کنیم . مانند دستورالعمل زیر :

INK ForegroundColor,BackgroundColor

طبق این دستورالعمل به جای ForegroundColor رنگ قلم و به جای BackgroundColor رنگ پشت زمینه را  قرار می دهیم . مانند مثال زیر :

(Ink Rgb(0,0,255),Rgb(0,255,0

"Print "ForeGround Color Is Blue And BackGround Color Is Green

Wait Key

دستور DOT

با این دستور می توانیم بر روی صفحه نمایشگر نقطه رسم کنیم . مانند دستورالعمل زیر :

DOT X,Y

طبق این دستورالعمل به جای X فاصله ی نقطه از سمت چپ صفحه ی نمایشگر و به جای Y فاصله ی نقطه از بالای صفحه ی نمایشگر را قرار می دهیم . مانند مثال زیر :

(Ink Rgb(255,255,255),Rgb(0,0,0

Dot 100,100

Wait Key

بصورت زیر هم می توان نمای زیبایی ایجاد کرد .

For I = 0 To 255

   For J = 0 To 255

      INK RGB(I,J,0),0

       Dot I*2 , J*2

   Next J

Next I

Wait Key

دستور LINE

از این دستور برای رسم خط استفاده می کنیم . مانند دستورالعمل زیر :

LINE X1,Y1,X2,Y2

طبق این دستورالعمل برای رسم یک خط مختصات دو نقطه 1 و 2 را وارد می کنیم . یعنی به جای X1 فاصله ی نقطه ی اول از چپ صفحه و به جای Y1 فاصله ی نقطه ی اول از بالای صفحه و به جای X2 فاصله ی نقطه ی دوم از چپ صفحه و به جای Y2 فاصله ی نقطه ی دوم از بالای صفحه را قرار می دهیم و دستور LINE یک خط از نقطه ی اول به نقطه ی دوم رسم می کند . مانند مثال زیر :

Ink Rgb (255,0,255) , 0

Line 100,100,200,200

Wait Key

با اجرای این مثال خطی با رنگ صورتی از نقطه ی 100 و 100 به نقطه ی 200 و 200 رسم می شود .

در هر یک از توابع و دستوراتی که از اول تا الان گفته شد ، می توانیم به جای اعداد از متغیز هم استفاده کنیم . مانند مثال زیر :

Do

Ink Rgb(Rnd(255),Rnd(255),Rnd(255)) , 0

(intAng = Rnd(360

(Line 320,240,320+Sin(intAng)*Rnd(400),240+Cos(intAng)* Rnd(400

Loop

Wait Key

دستور BOX

از این دستور برای رسم مستطیل استفاده می کنیم . مانند دستورالعمل زیر :

BOX Left,Top,Right,Bottom

طبق این دستورالعمل به جای Left فاصله ی ظلع چپ مستطیل تا ظلع چپ صفحه نمایش و به جای Top فاصله ی ظلع بالای مستطیل تا ظلع بالای صفحه نمایش و به جای Right فاصله ی ظلع راست مستطیل تا ظلع چپ صفحه نمایش و به جای Bottom فاصله ی ظلع پائین مسطیل تا ظلع بالای صفحه نمایش را قرار می دهیم . یعنی برای رسم یک مستطیل که طول آن 50 و ارتفاع آن 50 و فاصله ی آن تا بالای صفحه 50 و فاصله ی آن تا چپ صفحه 50 باشد ، باید مانند مثال زیر عمل کنید :

(Ink Rgb(0,255,0

Box 50,50,100,100

WAIT KEY

دستور Box را می توان بشکل دیگری هم استفاده کرد . مانند زیر :

BOX Left,Top,Right,Bottom,Color1,Color2,Color3,Color4

در این دستورالعمل به جای Color1 و Color2 و Color3 و Color4 کد چها رنگ مختلف را قرار می دهیم تا هر گوشه از مستطیل به هر کدام از این رنگ ها گرایش پیدا کند . مانند مثال زیر :

(BOX 50,50,250,250,RGB(255,0,0),RGB(0,255,0),RGB(0,0,255),RGB(0,255,255

WAIT KEY

دستور CIRCLE

با این دستور دایره رسم می کنیم . مانند دستورالعمل زیر :

CIRCLE X,Y,Radius

طبق این دستورالعمل به جای X فاصله ی مرکز دایره از چپ صفحه نمایش و به جای Y فاصله ی مرکز دایره تا بالای صفحه نمایش و به جای Radius شعاع دایره را قرار می دهیم . مانند مثال زیر :

CIRCLE 320,240,100

WAIT KEY

در این مثال دایره ای با شعاع 100 در مختصات 320 و 240 رسم می شود .

دستور ELLIPSE

با این دستور بیضی رسم می کنیم . مانند دستورالعمل زیر :

ELLIPSE X,Y,XRadius,YRadius

طبق این دستورالعمل به جای X فاصله ی مرکز بیضی از چپ صفحه نمایش و به جای Y فاصله ی مرکز بیضی تا بالای صفحه نمایش و به جای XRadius اندازه ی شعاع افقی (موازی محور X ها ) و به جای YRadius اندازه ی شعای عمودی (موازی محور Y ها ) بیضی را قرار می دهیم . مانند مثال زیر :

ELLIPSE 320,240,100,50

WAIT KEY

تابع POINT

با این تابع ، شماره کد رنگ نقطه ای را در مختصات خاصی از صفحه نمایش ، بدست می آوریم . مانند دستورالعمل زیر :

(ColorNumber = POINT(X,Y

طبق این دستورالعمل به جای X فاصله ی نقطه از چپ صفحه ( محور افقی ) و به جای Y فاصله ی نقطه از بالای صفحه ( محور عمودی ) را قرار می دهیم . مانند مثال زیر .

(CLS RGB(128,64,0

(PRINT POINT(320,240

WAIT KEY

تابع RGBR

این تابع شدت رنگ قرمز را از کد کلی رنگ بدست می آورد . مانند دستورالعمل زیر :

(CLS RGB(128,64,255

((PRINT "AMOUNT OF RED = " ; RGBR(POINT(320,240

WAIT KEY

تابع RGBG

این تابع شدت رنگ سبز را از کد کلی رنگ بدست می آورد . مانند دستورالعمل زیر :

(CLS RGB(128,164,255

(ColorNumber = POINT(320,240

(PRINT "AMOUNT OF GREEN = " ; RGBG(ColorNumber

WAIT KEY

تابع RGBB

این تابع شدت رنگ آبی را از کد کلی رنگ بدست می آورد . مانند دستورالعمل زیر :

(CLS RGB(128,64,5

((PRINT "AMOUNT OF BLUE = " ; RGBB(POINT(320,240

WAIT KEY

 این فصل شامل دستوراتی برای کنترل صفحه نمایشگر ( رزولوشن : مختصات طولی و عرضی ) و همچنین حالت پنجره ای که بازی در آن اجرا می شود ، می باشد .

دستور PERFORM CHECKLIST FOR GRAPHICS CARDS

با این سلسله از دستورات می توانیم تعداد و نام کارت های گرافیکی شناخته شده توسط کامپیوتر ( که به کامپیوتر وصل شده اند ) را بدست آوریم . مانند مثال زیر :

Perform Checklist For Graphics Cards

"Print "Graphics Cards

()For T = 1 To CheckList Quantity

(Print T;":"+CheckList String$(T

Next T

Wait Key

دستور PERFORM CHECKLIST FOR DISPLAY MODES

با این سلسله از دستورات می توانیم تعداد حالت های پشتیبانی شونده از مختصات طولی و عرضی ( رزولوشن صفحه نمایش ) را بدست آوریم . مثلا کامپیوتر ما ممکن است از چندین رزولوشن مانند 480*640 و 1280*1024 و 600*800 و 768*1024 و ... برای مشخص کردن تعداد نقطه های طولی و عرضی برای صفحه ی نمایش پشتیبانی کند . ولی کامپیوتر دیگر که از نوع لپ تاپ است فقط از رزولوشن 1280*1024 ( یعنی تعداد 1024 نقطه در عرض و 1280 نقطه در طول ) پشتیبانی می کند . این سلسله از دستورات بطور خودکار در هر کامپیوتر تعداد حالت ها را بدست می آورند . مانند مثال زیر :

Perform Checklist For Display Modes

"Print "Display Modes

()For T = 1 To CheckList Quantity

(Print "Mode ";T;" : "+CheckList String$(T

Next T

Wait Key

با اجرای این مثال برای هر حالت موجود ، طول و عرض و عمق رنگ ( 16 بیت و 32 بیت ) مربوط به آن ، چاپ خواهد شد .

دستور SET DISPLAY MODE

قبلا برای تنظیم مختصات طولی وعرضی ( رزولوشن ) صفحه ی نمایشگر از پنجره ی Project Maneger استفاده می کردیم . با این دستور ، می توانیم حین اجرای برنامه ، رزولوشن صفحه ی نمایشگر ( Monitor ) را تغییر دهیم . مانند دستورالعمل زیر :

SET DISPLAY MODE Width,Height,Depth

طبق این دستورالعمل به جای Width مختصات طولی صفحه نمایشگر ( تعداد نقات از چپ به راست صفحه ) و به جای Height مختصات عرضی صفحه نمایشگر (تعداد نقات از بالا به پایین صفحه ) و به جای Depth عمق رنگ صفحه نمایشگر ( 16 بیت یعنی تعداد رنگ های کم و 32 بیت یعنی تعداد رنگ های زیاد که حدود 16 میلیون رنگ می باشد ) را مشخص می کنیم . مانند مثال زیر :

Set Display Mode 800,600,32

Wait Key

در این مثال ، تعداد نقات طولی 800 و تعداد نقات عرضی 600 با بالاترین تعداد رنگ ها ( 32 بیت معادل 16777216 رنگ ) مشخص شدند .

نکته : همیشه از سایز های استاندارد برای این دستور استفاده کنید . مانند 768*1024 و 1280*1024 و 600*800 و 480*640 و از این قبیل .

تابع CHECK DISPLAY MODE

برای آنکه بفهمیم آیا نمایشگر توانایی قرار گرفتن در رزولوشن پیشنهادی ما را دارد یا نه از تابعCHECK DISPLAY MODE استفاده می کنیم . طول و عرض مختصات پیشنهادی و همچنین عمق رنگ ( 16 و یا 32 بیت ) را وارد تابع می کنیم . اگر تابع عدد یک را برگرداند ، معلوم می شود که قابلت قرار گرفتین در این مختصات و رنگ را دارد و اگر مقدار صفر برگردانده شود ، یعنی توانایی قرار گرفتن در چنین مختصاتی را ندارد . مانند مثال زیر :

"Print "Please Wait To Change Resolotion To 1024*768,32

Wait 5000

If Check Display Mode(1024,768,32) = 1

      Set Display Mode 1024,768,32

      "Print "Change Successfully

Else

      "Print "Not Change

EndIf

Wait Key

دستور SET WINDOW ON

این دستور صفحه ی اجرای بازی را به حالت پنجره تبدیل می کند . که می توان آن را حرکت داد و یا بزرگ و کوچک کرد . مانند مثال زیر .

Set Window On

"Print "Window Mode Is On

Wait key

دستور SET WINDOW OFF

اگر با استفاده از دستور قبلی (SET WINDOW ON ) ، صفحه ی اجرای بازی را به حالت پنجره درآورده باشیم ، با این دستور می توانیم صفحه را به حالت عادی درآوریم . مانند مثال زیر :

Set Window On

"... Print "Window Mode Is On . Please Wait

Wait 2000

Set Window Off

"Cls : Print "Window Mode Is Off

Wait key

دستور SET WINDOW TITLE

با این دستور می توانیم برای پنجره ی بازی یک تیتر ( عنوان در بالای پنجره ) قرار دهیم . مانند مثال زیر :

Set Window On

"Set Window Title "MY WINDOW TEXT

Wait 2000

با اجرای این مثال عبارت MY WINDOW TEXT در بالاترین قسمت پنجره یعنی نوار عنوان قرار خواهد گرفت .

دستور SET WINDOW SIZE

با این دستور می توانیم طوع و ارتفاع پنجره ای که بازی در آن اجرا می شود را ، مشخص کنیم . مانند دستورالعمل زیر :

SET WINDOW SIZE Width,Height

طبق این دستورالعمل به جای Width اندازه ی طول پنجره و به جای Height اندازه ی ارتفاع پنجره را قرار می دهیم . مانند مثال زیر :

Set Window On

Print "Please Wait To Sizable Window ." : Wait 2000 : Cls

Set Window Size 500,400

Wait Key

دستور MINIMIZE WINDOW

این دستور اندازه ی صفحه ی اجرای بازی را به حداقل اندازه ممکن می رساند . یعنی تنها عنوان آن در نوار وظیفه ی ویندوز قابل مشاهده خواهد بود . مانند مثال زیر :

Minimize Window

Wait key

دستور MAXIMIZE WINDOW

این دستور اندازه ی صفحه ی اجرای بازی را به بیشترین اندازه ممکن می رساند . یعنی به اندازه ی کل صفحه ی نمایشگر . مانند مثال زیر :

Minimize Window

Wait 2000

Maximize Window

Wait key

دستور RESTORE WINDOW

این دستور پنجره ی اجرای بازی را از حالت حداکثر و یا حداقل به حالت معمولی تبدیل می کند . مانند مثال زیر :

Set Window On

Maximize Window

Wait 2000

Restore Window

Wait Key

دستور HIDE WINDOW و دستور SHOW WINDOW

با دستور HIDE WINDOW می توانیم صفحه ی اجرای بازی را مخفی و با دستور SHOW WINDOW می توانیم آن را دوباره آشکار کنیم . مانند مثال زیر :

Set Window On

Wait 2000

Hide Window

Wait 2000

Show Window

Wait Key

دستور SET WINDOW POSITION

اگر صفحه ی اجرای بازی توسط دستور Set Window On بصورت پنجره درآمده باشد ، با این دستور می توانیم فاصله ی پنجره ی بازی را از بالا و از سمت چپ صفحه ی نمایش ، تنظیم کنیم . مانند دستورالعمل زیر :

SET WINDOW POSITION X,Y

طبق این دستورالعمل به جای X فاصله ی پنجره ی بازی تا قسمت چپ صفحه ی نمایشگر و به جای Y فاصله ی پنجره ی بازی تا قسمت بالای صفحه ی نمایشگر را قرار می دهیم . مانند مثال زیر :

Set Window On

SET WINDOW POSITION 100,100

Wait Key

تابع SCREEN WIDTH و تابع SCREEN HEIGHT و تابع SCREEN DEPTH

تابع ()Screen Width تعداد نقات تشکیل دهنده ی طول صفحه ی اجرای بازی

و تابع ()Screen Height تعداد نقاط تشکیل دهنده ی ارتفاع صفحه ی اجرای بازی

و تابع ()Screen Depth مقدار رنگ های تشکیل دهنده ی صفحه ی اجرای بازی ( 16 بیت و یا 32 بیت ، که 32 بیت همان 16777216 رنگ می باشد ) را برمی گرداند . مانند مثال زیر :

Set Display Mode 800,600,32

(()Print "Screen Width = " + Str$(Screen Width

(()Print "Screen Height = " + Str$(Screen Height

(()Print "Screen Depth = " + Str$(Screen Depth

Wait Key

تابع SCREEN FPS

این تابع تعداد فریم های اجرای بازی را در هر ثانیه را برمی گرداند . مانند مثال زیر :

Sync On

Sync Rate 45

Do

Sync

(()Print "Screen Fps = " + Str$(Screen fps

Loop

 در این فصل یاد می گیریم تا بر روی فایل ها و پوشه های موجود در Hard کامپیوتر کار کنیم . مثلا فایل یا پوشه ای را کپی ، ایجاد ، حذف ، تغییر نام و ... را انجام دهیم .

دستور DIR

این دستور اسامی تمامی فایل ها و پوشه هایی را که در مسیر جاری وجود دارند ، بر روی صفحه ی نمایشگر چاپ می کند . یعنی اگر مسیر جاری C:Example باشد ، اسامی فایل ها و پوشه های موجود در این مسیر چاپ خواهد شد . مانند مثال زیر :

Dir

Do

Loop

دستورات PERFORM CHECKLIST FOR FILES

این سلسله از دستورات ، مانند دستور قبلی ( یعنی دستور DIR ) اسامی تمامی فایل ها و پوشه هایی را که در مسیر جاری وجود دارند را برمی گرداند . با این تفاوت که علاوه بر نمایش آنها ، توابع این دستورات کنترل بیشتری بر روی داده ها به ما خواهد داد . مانند مثال زیر :

Perform Checklist For Files

()For T = 1 to CheckList Quantity

(Print "Files = " + CheckList String$(T

Next T

Wait Key

تابع GET DIR

با استفاده از این تابع می توانیم مسیر جاری را پیدا کنیم . مانند مثال زیر :

()$Print "Current Dir = " + Get Dir

Wait Key

دستور SET DIR

با این دستور می توانیم مسیر جاری را تغییر دهیم . یعنی اگر مسیر بر روی /:C تنظیم شود ، با استفاده از دستور Dir می توانیم اسامی فایل ها و پوشه های موجود در این مسیر را نمایش دهیم . مانند مثال زیر :

"/:Set Dir "C

Dir

Wait Key

با اجرای این مثال اسامی تمامی فایل ها و پوشه های موجود در مسیر /:C نمایش داده خواهد شد .

تابع WINDIR

این تابع مسیری که ویندوز در آن نصب شده باشد را برمی گرداند . مانند مثال زیر :

()$Print "Current Windows Directory = " + WinDir

Wait Key

تابع APPNAME

این تابع نام و مسیر برنامه ی ما را در حالت اجرا برمی گرداند . یعنی اگر برنامه ای که می نویسیم در هر مسیری وجود داشته باشد . موقع اجرای برنامه ، تابع APPNAME مسیر و نام برنامه ی ما را برمی گرداند . مانند مثال زیر :

()$Print "AppName = " + AppName

Wait Key

دستور DRIVELIST

این دستور اسامی درایو های موجود در HARD را چاپ می کند . مانند مثال زیر :

DriveList

do

loop

دستورات PERFORM CHECKLIST FOR DRIVES

این تابع همانند دستور قبلی نام درایو های موجود را برمی گرداند . مانند مثال زیر :

Perform Checklist For Drives

()For T = 1 to CheckList Quantity

(Print "Drives = " + Checklist String$(T

Next T

Wait Key

تفاوت این دستورات با دستور قبلی ( Drive List ) در توابع آن می باشد . یعنی با این دستورات و توابع می توانیم کنترل بیشتری بروی نام و تعداد درایو ها داشته باشیم .

دستور MAKE FILE

با این دستور می توانیم فایل خالی با فرمت دلخواه در هر مسیری ایجاد کنیم . مانند دستورالعمل زیر :

MAKE FILE fileName

طبق این دستورالعمل به جای fileName نام درایو و مسیر موجود و نام فایل و فرمت آن را قرار می دهیم . مانند مثال زیر :

"Make File "C:MyDirectoryMyFile.txt

با اجرای این مثال فایلی با نام MyFile با فرمت txt در مسیر C:MyDirectory ایجاد می شود .

نکته 1 : اگر فایلی قبلا با همین نام و فرمت در همین مسیر وجود داشته باشد . آن فایل پاک خواهد شد و یک فایل خالی جایگزین آن می شود .

نکته 2 : اگر مسیر انتخابی برای ایجاد فایل وجود نداشته باشد ، هیچ فایلی ایجاد نخواهد شد . در این مثال اگر دارکتوری MyDirectory در درایو C وجود نداشته باشد ، هیچ فایلی ایجاد نخواهد شد .

دستور MAKE DIRECTORY

با این دستور می توانیم یک دایرکتوری خالی ( پوشه ای برای نگه داشتن پوشه ها و فایل ها ) ایجاد کنیم . مانند دستورالعمل زیر :

MAKE DIRECTORY DirectoryName

طبق این دستورالعمل به جای DirectoryName مسیر و نام دایرکتوری ( پوشه ) جدید را قرار می دهیم . مانند مثال زیر :

"Make Directory "C:/oldDirectory/NewDirectory

با اجرای این مثال دارکتوری NewDirectory در مسیر C:/oldDirectory ایجاد می شود .

نکته : اگر مسیری برای ایجاد داریکتوری وجود نداشته باشد ، داریکتوری جدید ایجاد نخواهد شد .

دستور DELETE FILE

با این دستور می توانیم فایلی را که از قبل ایجاد شده را ، حذف کنیم ( از بین ببریم ) . مانند دستورالعمل زیر :

DELETE FILE Filename

طبق این دستورالعمل به جای Filename مسیر و نام فایل مورد نظر را جهت پاک شدن قرار می دهیم . مانند مثال زیر :

"Delete File "C:/MyDirectory/File.dat

با اجرای این مثال فایل File.dat موجود در مسیر C:/MyDirectory حذف می شود .

دستور COPY FILE

این دستور فایلی که قبلا ایجاد شده باشد را ، در مسیری دلخواه کپی می کند . مانند دستوالعمل زیر :

COPY FILE SourceFilename,DestinationFilename

طبق این دستورالعمل به جای SourceFilename مسیر و نام فایلی که می خواهیم از روی آن کپی ایجاد کنیم را ، قرار می دهیم و به جای DestinationFilename مسیر و نام فایل جدید را قرار می دهیم .

می توانیم در قسمت DestinationFilename نام جدیدی برای فایل جدید در نظر بگیریم ، منتهی مسیر مورد نظر برای فایل جدید باید وجود داشته باشد .

"Copy File "C:/data.dat","D:/MyDirextory/backupdata.dat

با اجرای این مثال فایلی جدید با نام backupdata.dat در مسیر D:/MyDirextory از روی فایل data.dat موجود در مسیر :C ایجاد خواهد شد .

دستور MOVE FILE

با این دستور می توانیم فایل موجود را به مسیر جدید انتقال دهیم . همچنین می توانیم نام جدیدی را هم در نظر بگیریم . مانند دستورالعمل زیر :

MOVE FILE SourceFilename,DestinationFilename

طبق این دستورالعمل به جای SourceFilename مسیر و نام فایلی را که می خواهیم انتقال دهیم ، قرار می دهیم و به جای DestinationFilename مسیر و نام جدیدی را برای انتقال در نظر می گیریم .

نکته : مسیر مورد نظر برای انتقال فایل باید وجود داشته باشد .

"Move File "C:oldfile.txt","d:oldfile.txt

یا

"Move File "C:oldfile.txt","d: ewfile.txt

دستور RENAME FILE

با استفاده این دستور می توانیم فایل مورد نظرمان را تغییر نام دهیم . مانند دستورالعمل زیر :

RENAME FILE SourceFilename,NewFilename

طبق این دستورالعمل به جای SourceFilename نام و مسیر فایل مورد نظرمان را قرار می دهیم و به جای NewFilename نام جدیدی را وارد می کنیم . مانند مثال زیر :

"Rename File "C:Data.txt","C: ewData.txt

نکته : طبق دستورالعمل اگر به جای NewFilename مسیر جدیدی را قرار دهیم ، فایل به مسیر جدید و با نام جدید نقل مکان خواهد کرد . مانند مثال زیر :

"Rename File "C:Data.txt","D: ewData.txt

در این مثال علاوه بر این که نام فایل از Data به newData تغییر پیدار کرد . خود فایل هم از مسیر :C به مسیر :D انتقال پیدا کرد .

دستور EXECUTE FILE

از این دستور برای اجرای فایل ها استفاده می کنیم . مانند دستورالعمل زیر :

EXECUTE FILE Filename,Commandline,Directory

طبق این دستورالعمل به جای Filename نام و مسیر فایل اجرایی مورد نظرمان را قرار می دهیم . مانند مثال زیر :

"","","EXECUTE FILE "C:WINDOWSNotePad.exe

Wait Key

با اجرای این مثال برنامه ی NotePad اجرا خواهد شد . این برنامه فایلی است با فرمت Exe و به تنهایی اجرا می شود . ولی فایل هایی هم هستند که اجرایی نیستند ؛ بلکه اطلاعاتی را برای برنامه های دیگر نگه می دارند . مانند فایل هایی با فرمت Doc که توسط برنامه ی Microsot Word ایجاد شده اند . پس برای استفاده و باز کردن این فایل باید به جای Directory نام و مسیر فایل برنامه ی Microsoft Word را هم قرار دهیم . مانند مثال زیر :

EXECUTE FILE "C:MyFile.Doc","","C:Program FilesMicrosoft 

"OfficeOffice10WinWord.Exe

Wait Key

اگر برنامه ی Microsoft Word از قبل نصب شده باشد . می توانیم تنها نام و مسیر فایل را قرار دهیم . مانند مثال زیر :

"","","EXECUTE FILE "C:MyFile.Doc

Wait Key

تابع FILE EXIST

با استفاده از این تابع می توانیم بفهمیم که آیا فایل مورد نظرمان وجود دارد یا خیر . مانند دستورالعمل زیر :

(ReturnInteger = FILE EXIST(Filename

طبق این روش به جای Filename نام و مسیر فایل مورد نظرمان را قرار می دهیم . اگر فایل مورد نظر در مسیر وجود داشته باشد ، ReturnInteger برابر یک و اگر وجود نداشته باشد ، ReturnInteger برابر صفر خواهد بود . مانند مثال زیر :

"myFile$ = "C:MyDirectoryFile.exe

"If File Exist(myFile$)=1 Then Print "Yes" Else Print "No

Wait Key

با اجرای این مثال اگر فایل File با فرمت exe در مسیر C:MyDirectory ، وجود داشته باشد ، عبارت Yes و اگر وجود نداشته باشد ، عبارت No چاپ خواهد شد .

تابع PATH EXIST

با این تابع می توانیم بررسی کنیم که آیا مسیر مورد نظرمان وجود دارد یا خیر . مانند دستورالعمل زیر :

(ReturnInteger = PATH EXIST(PATH

طبق این دستورالعمل به جای PATH مسیر مورد نظرمان را قرار می دهیم . اگر مسیر مورد نظر وجود داشته باشد ، ReturnInteger برابر یک و اگر وجود نداشته باشد ، ReturnInteger برابر صفر خواهد بود . مانند مثال زیر :

"myPath$ = "C:MyDirectoryDirect

"If Path Exist(myPath$)=1 Then Print "Yes" Else Print "No

Wait Key

با اجرای این مثال اگر مسیر C:MyDirectoryDirect وجود داشته باشد ، عبارت Yes و اگر وجود نداشته باشد ، عبارت No چاپ خواهد شد .

دستور OPEN TO WRITE و دستور ClOSE FILE

با استفاده از این دستور می توانیم فایلی را جهت نوشتن اطلاعات در آن باز کنیم . مانند دستورالعمل زیر :

OPEN TO WRITE FileNumber,Filename

طبق این دستورالعمل به جای Filename نام و مسیر فایل مورد نظرمان را قرار می دهیم . و به جای FileNumber یک عدد بین 1 تا 32 قرار می دهیم و در برنامه توسط همین شاخص عددی می توانیم به فایل باز شده ، فرمان خواندن و یا نوشتن اطلاعات را بدهیم . در واقع برای هر فایل باز شده در برنامه ، باید یک عدد به آن فایل اختصاص پیدا کند . مانند مثال زیر :

"Open To Write 1,"C:Data.dat

Close File 1

با اجرای این مثال فایل Data.dat را با هدف نوشتن اطلاعات در آن باز کردیم و عدد یک را به آن اختصال دادیم . و در خط بعدی با توجه به عددی که به فایل باز شده اختصاص داده بودیم ، فایل را بستیم . فایل باز شده بعد از اتمام کار باید بسته شود تا از آسیب دیدگی آن جلوگیری بعمل آید .

تابع FILE OPEN

این تابع باز و یا بسته بود فایل را بررسی می کند . یعنی طبق عددی را که در برنامه به هر فایل اختصاص داده بودیم ، آن عدد در این تابع وارد شود ، اگر فایل مورد نظر باز بوده باشد ، مقدار این تابع عدد یک و در غیر اینصورت اگر فایل بسته باشد ، عدد صفر توسط این تابع برگردانده خواهد شد . یعنی اگر از دستور Close File استفاده شده باشد ، عدد صفر توسط این تابع برگردانده خواهد شد . مانند مثال زیر :

"Open To Write 1,"C:Data.dat

"If File Open(1)=1 Then Print "File Is Open" Else Print "File Is Close

Close File 1

"If File Open(1)=1 Then Print "File Is Open" Else Print "File Is Close

Wait Key

در این مثال در خط اول ، فایل Data.dat موجود در مسیر :C جهت نوشتن اطلاعت باز شد و در خط دوم تابع ()File Open به دلیل باز بودن فایل عدد یک را برگرداند و عبارت File Is Open چاپ شد و در خط سوم فایل بسته شد . به همین دلیل تابع ()File Open به دلیل بسته بودن فایل عدد صفر را برگرداند و عبارت File Is Close چاپ شد .

توجه ! اگر فایل Data.dat وجود نداشت ، با دستور Open To Write بطور خودکار ایجاد و باز می شد .

دستور WRITE WORD

با این دستور می توانیم عددی را در محدوده ی متغیر از نوع Word ، داخل فایل بنویسیم . مانند دستورالعمل زیر :

WRITE WORD FileNumber,Variable

طبق این دستورالعمل به جای FileNumber عدد اختصاص داده شده به فایل و به جای Variable عددی با محدوده متغیر Word یعنی عددی بین 0 تا 65535 جهت ذخیره شدن در Hard قرار می دهیم . مانند مثال زیر :

"Open To Write 1,"Data.dat

If File Open(1)=1

   write word 1,42

EndIf

Close File 1

در این مثال ابتدا فایل Data.dat را جهت نوشتن اطلاعات باز می کنیم . سپس قبل از نوشتن اطلاعات داخل فایل بررسی می کنیم که آیا فایل برای نوشته شدن اطلاعات باز است یا بسته . در صورت باز بودن ، می توانیم اطلاعات را در آن بنویسیم و بعد فایل را ببندیم .

نکته : در این مثال فرض بر این است که فایل Data.dat در پوشه ی پروژه است ( یعنی فایل Data.dat کنار فایل اجرایی است ) . به خاطر همین مسیر فایل را تایپ نکردیم .

دستور OPEN TO READ

با استفاده از این دستور می توانیم فایلی را جهت خواندن اطلاعات از آن باز کنیم . مانند دستورالعمل زیر :

OPEN TO READ FileNumber,Filename

طبق این دستورالعمل به جای Filename نام و مسیر فایل مورد نظرمان را قرار می دهیم . و به جای FileNumber یک عدد بین 1 تا 32 قرار می دهیم . مانند مثال زیر :

"Open To Read 1,"C:Data.dat

Close File 1

با اجرای این مثال فایل Data.dat را با هدف خواندن اطلاعات از آن باز کردیم و عدد یک را به آن اختصال دادیم . و در خط بعدی با توجه به عددی که به فایل باز شده اختصاص داده بودیم ، فایل را بستیم . دقت کنید تا فایل باز شده بعد از اتمام کار حتما بسته شود تا از آسیب دیدن جلوگیری شود .

دستور READ WORD

با این دستور می توانیم عددی را در محدوده ی متغیری از نوع Word ، که از قبل داخل فایل نوشته بودیم ، بخوانیم . مانند دستورالعمل زیر :

READ WORD FileNumber,Variable

در این مثال به جای FileNumber عدد اختصاص داده شده به فایل و به جای Variable متغیری با محدوده متغیر Word قرار می دهید . مانند مثال زیر :

"Open To Read 1,"Data.dat

If File Open(1)=1

Read word 1,A

Print A

EndIf

Close File 1

در این مثال ابتدا فایل را جهت خواندن اطلاعات باز می کنیم . سپس قبل از خواندن اطلاعات داخل فایل بررسی می کنیم که آیا فایل برای خواندن اطلاعات از آن باز است یا نه . در صورت باز بودن ، می توانیم اطلاعات را از آن بخوانیم و بعد فایل را ببندیم . در این مثال ما یک متغیر به نام َA ایجاد کردیم تا از داده استفاده کنیم .

نکته : در مثال های اخیر ما مسیر فایل را مشخص نکردیم . یعنی عبارت , "Data.dat" به این معنی است که فایل در همان مسیری ایجاد شود که برنامه ما هم اکنون در آن مسیر در حال اجراست . یعنی اگر مسیر پروژه ی ما در آدرس زیر

C:Program FilesDark Basic SoftwareDark Basic ProfessionalProjectsprjExample

 ایجاد شده باشد . با اجرای برنامه ، فایل Data.dat در همین مسیر ایجاد خواهد شد . و اگر فایل را Compile کنیم . یعنی آن را اجرایی کنیم و فایلی با فرمت Exe ایجاد گردد ، می توانیم آن فایل را در هر مسیری و در هر کامپیوتری کپی کنیم و فایل Data.dat هم با این روش کنار فایل اجرایی یعنی در همان پوشه ای که فایل اجرایی در آن وجود دارد ایجاد خواهد شد . از این روش در تمامی دستورات مربوط به کار با فایل ها در تمامی وبلاگ می توان استفاده کرد . مگر اینکه مسیر جاری توسط دستور SET DIR تغییر پیدا کند .

دستور WRITE BYTE

با این دستور می توانیم عددی در محدوده ی متغیری از نوع Byte ، داخل فایل بنویسیم . مانند دستورالعمل زیر :

WRITE Byte FileNumber,Variable

دستور READ BYTE

با این دستور می توانیم عددی را در محدوده ی متغیری از نوع Byte ، که از قبل داخل فایل نوشته بودیم ، بخوانیم . مانند دستورالعمل زیر :

READ BYTE FileNumber,Variable

دستور WRITE LONG

با این دستور می توانیم عددی در محدوده ی متغیری از نوع Integer ، داخل فایل بنویسیم . مانند دستورالعمل زیر :

WRITE LONG FileNumber,Variable

دستور READ LONG

با این دستور می توانیم عددی را در محدوده ی متغیری از نوع Integer ، که از قبل داخل فایل نوشته بودیم ، بخوانیم . مانند دستورالعمل زیر :

READ WORD FileNumber,Variable

دستور WRITE FLOAT

با این دستور می توانیم عددی اعشاری ( ممیزدار ) را در محدوده ی متغیری از نوع Float ، داخل فایل بنویسیم . مانند دستورالعمل زیر :

WRITE Float FileNumber,Variable

دستور READ FLOAT

با این دستور می توانیم عددی را در محدوده ی متغیری از نوع Float ، که از قبل داخل فایل نوشته بودیم ، بخوانیم . مانند دستورالعمل زیر :

READ Float FileNumber,Variable

برای اینکه مقدار عدد ممیز دار درست خوانده شود باید از متغیری ممیز دار نیز برای خواندن استفاده شود ، مانند مثال زیر که از متغیر #a استفاده می کنیم :

"Open To Read 1,"data.dat

If File Open(1)=1

#Read Float 1,a

(#Print "value = "+str$(a

EndIf

Close File 1

Wait Key

دستور WRITE STRING

با این دستور می توانیم عبارتی کاراکتری را ، داخل فایل بنویسیم . مانند دستورالعمل زیر :

WRITE STRING FileNumber,Variable

طبق این دستورالعمل به جای FileNumber عدد اختصاص داده شده به فایل و به جای Variable عبارتی کاراکتری قرار می دهیم ( بصورت عبارت و یا متغیر کاراکتری ) . مانند مثال زیر :

"Open To Write 1,"Data.dat

If File Open(1)=1

   ".Write String 1,"This Is A Data

EndIf

Close File 1

دستور READ STRING

با این دستور می توانیم عبارتی را که از قبل داخل فایل نوشته بودیم ، بخوانیم . مانند دستورالعمل زیر :

READ STRING FileNumber,Variable

طبق این دستورالعمل به جای FileNumber عدد اختصاص داده شده به فایل و به جای Variable متغیر کاراکتری قرار می دهیم . مانند مثال زیر :

"Open To Read 1,"Data.dat

If File Open(1)=1

$Read String 1,A

$Print A

EndIf

Close File 1

تابع FILE SIZE

این تابع اندازه ی فایل مورد نظرمان را بر حسب بایت برمی گرداند . هر 1000 بایت 1 کیلو بایت می باشد . مانند مثال زیر :

("Print File Size("C:data.dat

 در این فصل به چگونگی کنترل بازی توسط کاربر می پردازیم . دستورات و توابعی را یاد می گیریم تا وردی ها را کنترل کنیم . مثلا در عوض فشرده شدن کلید های موس و کیبورد یا حرکت موس ، کار خاصی را انجام دهیم .

دستور HIDE MOUSE

این دستور باعث مخفی شدن شکل موس ( فلش متحرک ) بر روی صفحه ی نمایشگر می شود . مانند مثال زیر :

HIDE MOUSE

Wait Key

با اجرای این مثال زمانی که برنامه در حالت اجراست ، شکل موس دیده نخواهد شد .

دستور SHOW MOUSE

اگر از دستور گذشته ( HIDE MOUSE ) در برنامه استفاده کرده باشیم . می توانیم با این دستور شکل موس ( فلش متحرک ) را دوباره در صفحه نمایشگر ظاهر کنیم . مانند مثال زیر :

HIDE MOUSE

"PRINT "Hide Mouse

WAIT 5000

"CLS : PRINT "Show Mouse

SHOW MOUSE

WAIT KEY

در این مثال در خط اول شکل موس مخفی و پس از 5 ثانیه در خط پنجم شکل موس دوباره آشکار خواهد شد .

دستور POSITION MOUSE

با استفاده از این دستور ، می توانیم موقعیت مکانی موس را بر روی صفحه ی نمایشگر مشخص کنیم . مانند دستورالعمل زیر :

POSITION MOUSE X,Y

طبق این دستورالعمل به جای X موقعیت طولی ( فاصله ی موس تا چپ صفحه ) و به جای Y موقعیت عرضی ( فاصله ی موس تا بالای صفحه ) را قرار  می دهیم . تعیین موقعت موس با این دستور بستگی به مختصات طولی و عرضی دارد . یعنی اگر برای مثال ، مختصات طولی و عرضی نمایشگر ( رزولوشن ) را روی 480*640 تنظیم کرده باشیم ( قبلا در فصل سوم زمان معرفی دستور Set Cursor توضیح داده شد ) ، کمترین مقدار X صفر و بیشترین مقدار آن 639 و همچنین کمترین مقدار Y صفر و بیشترین مقدار آن 479 خواهد بود . مانند مثال زیر :

Do

Position Mouse 100,100

WAIT 500

Position Mouse 400,400

WAIT 500

Loop

در این مثال ، هر 500 میلی ثانیه ، موقعیت موس با دستور Position Mouse تغییر خواهد کرد . 

دستور CHANGE MOUSE

با این دستور می توانیم شکل موس را تغییر دهیم . مانند دستور العمل زیر :

CHANGE MOUSE CursorNumber

طبق این دستورالعمل ، اگر به جای CursorNumber عدد صفر را قرار دهیم ، شکل موس به شکل ساعت شنی در می آید و اگر به جای CursorNumber عدد یک را قرار دهیم ، شکل موس به حالت عادی اش ( به شکل فلش ) برمی گردد . مانند مثال زیر :

"... Print "Please Wait

CHANGE MOUSE 1

Wait 2500

"Cls : Print "Thank You

CHANGE MOUSE 0

Do : Loop

با اجرای این مثال در خط دوم ، موس بشکل ساعت شنی در می آید و در خط پنجم ، موس بشکل عادی اش برمی گردد . زمانی که محاسبات سنگینی را انجام می دهیم ، از این روش برای نشان دادن حالت انجام محسابات استفاده می کنیم .

دستور WRITE TO CLIPBOARD

با استفاده از این دستور ، می توانیم یک عبارت کاراکتری را به حافظه ی موقت ویندوز (Clipboard  ) انتقال دهیم . مانند مثال زیر :

"WRITE TO CLIPBOARD "This Is A Example

Wait Key

در این مثال ، برای نمونه عبارت This Is A Example را به حافظه ی موقت ویندوز (Clipboard  ) انتقال دادیم . می توانیم در برنامه های دیگر از آن استفاده کنیم ( بچسبانیم . یعنی به جای دیگری Paste کنیم ) . تا زمانی که حافظه ی Clipboard توسط این برنامه یا برنامه های دیگر دوباره تغیر نکرده باشد ، عبارت This Is A Example در حافظه ی Clipboard باقی خواهد ماند .

تابع $GET CLIPBOARD

اگر قبلا در حافظه موقت ویندوز ( Clipboard ) عبارتی ذخیره شده باشد ( از دستورWRITE TO CLIPBOARD و یا توسط دیگر برنامه ها ) ، با این تابع می توانیم مقدار آن را بخوانیم . مانند مثال زیر :

"A$ = "Hello

$WRITE TO CLIPBOARD A

()$retStr$ = GET CLIPBOARD

$Print retStr

Suspend For Key

با اجرای این مثال ، عبارت Hello در حافظه ی موقت ویندوز ( Clipboard ) ذخیره شد و در خط سوم ، به متغیر $retStr انتقال پیدا کرد و در خط چهارم چاپ شد .

تابع MOUSECLICK

با این تابع می توانیم کیک شدن دکمه ی سمت چپ موس را بررسی کنیم . یعنی اگر مقدار این تابع برابر یک بود یعنی کلید سمت چپ موس فشرده شده و اگر مقدار این تابع برابر صفر بود ، یعنی کلید سمت چپ موس فشرده نشده ، مانند مثال زیر :

Do

Cls

"If MouseClick() Then Text 10,10,"Click

"If MouseClick() = 0 Then Text 20,20,"No Click

Loop

با اجرای این مثال اگر دکمه ی سمت چپ موس فشرده شود ، عبارت Click چاپ می شود . و اگر دکمه ی سمت چپ موس فشرده نشده باشد ، عبارت No Click چاپ خواهد شد .

تابع MOUSEX و تابع MOUSEY

این دو تابع موقعیت طولی و عرضی موس را برمی گردانند . یعنی اگر موس در هر موقعیتی در صفحه ی نمایشگر باشد . مقدار تابع ()MouseX موقعیت طولی و مقدار تابع ()MouseY موقعیت عرضی موس را برمی گردانند ( حساب خواهند کرد ) . مانند مثال زیر :

Do

Cls

Set Cursor 10,10

()Print "Position X = " ; MouseX

Set Cursor 10,20

()Print "Position Y = " ; MouseY

Loop

با اجرای این مثال موقعیت طولی و عرضی موس بر روی صفحه ی نمایشگر چاپ خواهد شد . یعنی اگر موس در هر جایی از صفحه باشد ، مقدار فاصله ی آن تا سمت چپ صفحه بعنوان طول ( X ) و مقدار فاصله ی آن از بالای صفحه بعنوان عرض ( Y ) چاپ خواهد شد .

تابع MOUSEZ

هر زمان که چرخ مابین دو کلید چپ و راست موس را به بالا و پایین حرکت می دهیم ، مقدار این تابع کم و زیاد خواهد شد ( هر بار مقدار 120 واحد ) . می توانیم در بازی برای زوم کردن از آن استفاده کنیم . مانند مثال زیر :

Do

Cls

Set Cursor 10,10

()Select MouseZ

   Case 0

      "Print "No Zoom

   EndCase

   Case 120

      "Print "1X Zoom

   EndCase

   Case 240

      "Print "2X Zoom

   EndCase

   Case 360

      "Print "3X Zoom

   EndCase

   Case Default

      "Print "4X Zoom

   EndCase

EndSelect

()Print "Position Y = " ; MouseZ

Loop

تابع MOUSEMOVEX و تابع MOUSEMOVEY

تابع ()MouseMoveX مقدار حرکت موس را ، در جهت مختصات طولی ( محور X نمایشگر ) ، و تابع ()MouseMoveX مقدار حرکت موس را ، در جهت مختصات عرضی ( محور Y نمایشگر ) در هر لحظه از زمان محاسبه کرده و مقدار آن را برمی گرداند . مانند مثال زیر :

do

Cls

()X# = MouseMoveX

(#Text 10,10,"MouseMoveX = " + Str$(X

(()Text 10,30,"MouseMoveY = " + Str$(MouseMoveY

wait 100

Loop

این مثال را تایپ و اجرا کنید . هم اکنون با حرکت دادن موس ، مقدار حرکت موس در هر لحظه بر روی صفحه ی مانیتور نمایش داده خواهد شد . ما در این مثال از دستور wait استفاده کردیم تا برنامه کمی کند اجرا شود ، تا شما اعداد این دو تابع را به خوبی ببینید .

تابع MOUSEMOVEZ

هر زمان که چرخ مابین دو کلید چپ و راست موس را به بالا و پایین حرکت می دهیم ، مقدار حرکت این چرخ در هر لحظه توسط این تابع محاسبه و بصورت یک عدد برگردانده می شود . ( هر بار مقدار 120 واحد ) . مانند مثال زیر :

Do

Cls

()Print "MouseMoveZ = " ; MouseMoveZ

Wait 100

Loop

تابع UPKEY

در صفحه ی کیبورد کامپیوتر ، چهار کلید ، جهات ( بالا و پایین و چپ و راست ) را نشان می دهند ، که به Arrow Keys معروف هستند .  زمانی که دکمه جهت بالا فشرده شده باشد ، تابع ()UpKey مقدار یک و زمانی که این دکمه رها شده باشد ، تابع ()UpKey مقدار صفر را در خود نگه خواهد داشت . همانند مثال زیر :

do

Cls

"if upkey() = 1 Then print "Up Key Has Been Pressed

"if upkey() = 0 Then print "Up Key Has Not Be Pressed

loop

با اجرای این مثال اگر دکمه ی جهت بالا فشرده شده باشد ، عبارت Up Key Has Been Pressed چاپ خواهد شد و اگر رها شده باشد ، عبارت Up Key Has Not Be Pressed چاپ خواهد شد . پس ما با استفاده از این گونه توابع می توانیم فشرده و یا رها شدن دکمه ها را کنترل کنیم .

تابع DOWNKEY

زمانی که دکمه جهت پائین فشرده شده باشد ، تابع ()DownKey مقدار یک و زمانی که همین دکمه رها شده باشد ، تابع ()DownKey مقدار صفر را برمی گرداند . مانند مثال زیر :

do

Cls

"if Downkey() = 1 Then print "Down Key Has Been Pressed

"if Downkey() = 0 Then print "Down Key Has Not Be Pressed

loop

تابع LEFTKEY

زمانی که دکمه جهت چپ فشرده شده باشد ، تابع ()LeftKey مقدار یک و زمانی که این دکمه رها شده باشد ، تابع ()LeftKey مقدار صفر را برمی گرداند . مانند مثال زیر :

do

Cls

"if Leftkey() = 1 Then print "Left Key Has Been Pressed

"if Leftkey() = 0 Then print "Left Key Has Not Be Pressed

loop

تابع RIGHTKEY

زمانی که دکمه جهت راست فشرده شده باشد ، تابع ()RightKey مقدار یک و زمانی که این دکمه رها شده باشد ، تابع ()RightKey مقدار صفر را برمی گرداند . مانند مثال زیر :

do

Cls

"if Rightkey() = 1 Then print "Right Key Has Been Pressed

"if Rightkey() = 0 Then print "Right Key Has Not Be Pressed

loop

تابع CONTROLKEY

زمانی که دکمه ی کنترل ( دو دکمه ای که عبارت Ctrl بر روی آنهاست ) فشرده شده باشد ( یکی یا هر دو ) ، تابع ()ControlKey مقدار یک را برمی گرداند و زمانی که این دکمه ( یکی یا هر دو ) رها شده باشد ، تابع ()ControlKey مقدار صفر را برمی گرداند . مانند مثال زیر :

do

Cls

"if ControlKey() = 1 Then print "Ctrl Key Has Been Pressed

"if Controlkey() = 0 Then print "Ctrl Key Has Not Be Pressed

loop

تابع SHIFTKEY

زمانی که دکمه ی شیفت ( دو دکمه ای که عبارت Shift بر روی آنهاست ) فشرده شده باشد ( یکی یا هر دو ) ، تابع ()ShiftKey مقدار یک را برمی گرداند و زمانی که این دکمه ( یکی یا هر دو ) رها شده باشد ، تابع ()ShiftKey مقدار صفر را برمی گرداند . مانند مثال زیر :

do

Cls

if ShiftKey() = 1

   "print "Shift Key Has Been Pressed

Else

   "print "Shift Key Has Not Be Pressed

EndIf

loop

تابع RETURNKEY

زمانی که دکمه Enter فشرده شده باشد ، تابع ()ReturnKey مقدار یک و زمانی که این دکمه رها شده باشد ، تابع ()ReturnKey مقدار صفر را برمی گرداند مانند مثال زیر :

do

Cls

"if Returnkey() = 1 Then print "Return Key Has Been Pressed

"if Returnkey() = 0 Then print "Return Key Has Not Be Pressed

loop

تابع SPACEKEY

زمانی که دکمه Space ( بزرگ ترین دکمه در کیبورد ) فشرده شده باشد ، تابع ()SpaceKey مقدار یک و زمانی که این دکمه رها شده باشد ، تابع ()SpaceKey مقدار صفر را برمی گرداند . مانند مثال زیر :

do

Cls

"if Spacekey() = 1 Then print "Space Key Has Been Pressed

"if Spacekey() = 0 Then print "Space Key Has Not Be Pressed

loop

تابع ESCAPEKEY

زمانی که دکمه Esc فشرده شده باشد ، تابع ()EscapeKey مقدار یک و زمانی که این دکمه رها شده باشد ، تابع ()EscapeKey مقدار صفر را برمی گرداند . مانند مثال زیر :

do

Cls

"if Escapekey() = 1 Then print "Escape Key Has Been Pressed

"if Escapekey() = 0 Then print "Escape Key Has Not Be Pressed

loop

نکته بسیار مهم :

زمانی که دکمه ی Esc را فشار می دهیم . از برنامه هم خارج می شویم . دلیل آن چیست ؟ دلیل آن این است که این خاصیت جزء رفتار های DarkBasic می باشد ، یعنی در هر زمان با زدن Esc از بازی خارج می شویم . حتی اگر نخواهیم . پس برای اینکه این خاصیت خروج سریع با زدن Esc را غیر فعال کنیم ، از کد زیر استفاده می کنیم . مانند مثال زیر :

Disable EscapeKey

do

Cls

"if Escapekey() = 1 Then print "Escape Key Has Been Pressed

"if Escapekey() = 0 Then print "Escape Key Has Not Be Pressed

loop

این مثال را اجرا می کنیم و دکمه ی Esc را چند بار می زنیم . حالا چگونه باید از برنامه خارج شویم ؟ می توانیم با فشردن سه کلید Ctrl و Alt و Delete بطور هم زمان برنامه را از مدار خارج کنیم . همچنین می توانیم مانند مثال زیر خروج از برنامه را تحت کنترل خود در بیاوریم .

Disable EscapeKey

do

Cls

if Inkey$() = "Q" Or Inkey$() = "q" Then End

"Print "Q Key To Exit Program

loop

در این مثال اگر دکمه ی [Q] را فشار دهیم ، از برنامه خارج خواهیم شد .

تابع INKEY

در مثال بالا از تابع ()$Inkey استفاده کردیم . یعنی اگر در هر زمان ، هر کدام از دکمه های حروف فشرده شود ، تابع ()$Inkey همان حرف را بصورت یک عبارت تک کاراکتری برمی گرداند . مانند مثال زیر :

do

Cls

()$Text 20,20,Inkey

loop

این مثال را اجرا کنید و چند دکمه ( دکمه های حروف ) را بزنید ( دکمه های A تا Z ) . با زدن هر دکمه حرف مربوط به آن دکمه چاپ خواهد شد . البته اگر دکمه ی Shift را نگه دارید و یا دکمه ی Caps Lock را قبلا روشن کرده باشید ، حالت کوچک و یا بزرگ بودن حروف تغییر خواهد کرد .

تابع SCANCODE

هر یک از دکمه های کیبورد ( تمامی دکمه ها بدون استثنا ) یک شماره ی کد مخصوص به خود را دارد . در صورت فشرده شدن هر کدام از دکمه ها ، تابع ()ScanCode در هر زمان شماره ی مخصوص همان دکمه را بصورت یک عدد برمی گرداند . مانند مثال زیر :

cls

do

if scancode() > 0

()print scancode

endif

loop

با اجرای این مثال می توانیم شناسایی کنیم که هر کدام از دکمه ها چه کدی دارد . مثلا با اجرای این مثال دکمه ی F1 را فشار می دهیم و برنامه عدد 59 را نشان می دهد . پس با این مثال فهمیدیم که کد دکمه ی F1 برابر 59 می باشد . پس اگر خواستیم از دکمه ی F1 بعنوان راهنما ( Help ) در بازی استفاده کنیم ، از این کد استفاده می کنیم . مانند مثال زیر :

Do

Cls

"Print "Press F1 To Help

"If ScanCode() = 59 Then Print "Help View

Loop

 دستورات این فصل شامل فرامینی هستند که روند اجرای برنامه را کنترل می کنند . برای نوشتن هر برنامه ای ، یادگیری این دستورات الزامی است . با استفاده از دستورات این فصل می توانیم به سادگی برنامه های سودمندی ایجاد کنیم .

 متغیر ها مکان هایی از حافظه موقت ( Ram ) هستند که هر کدام یک عدد و یا عبارت را برای ما نگه می دارند ، هر کدام را با یک نام ایجاد می کنیم . می توانیم مقدار درون آن ها را هر لحظه که خواستیم ، تغییر دهیم . تمامی زبانهای برنامه نویسی از متغیر ها برای محاسبات استفاده می کنند .

متغیر واقعا چیست و کجا است و به چه دردی می خورد ؟

زمانی که متغیری ایجاد می کنیم ، قسمت کوچکی از حافظه ی Ram کامپیوتر با نام همان متغیری که ایجاد کرده ایم ، اختصاص پیدا می کند ، تا بتواند اعداد و عبارات مورد نظرمان را برای محاسبات ، داخل آنها نگه داریم . اندازه ی مکان اشغال شده بستگی به نوع متغیری است که تعریف می کنیم .

هدف از ایجاد متغیر و استفاده از آن :

همه ی ما در طول زندگی از واحد هایی متشکل از اعداد و عبارات استفاده می کنیم و آن ها را بصورت مقادیری مشخص ، بکار می بریم . مثلا موقع خریدن میوه از فروشنده تقاضای 3 کیلو سیب می کنیم و یا می خواهیم 7 ساعت بعد به سر کار بریم و یا 5.2 متر پارچه بخیرم . همانطور که می دانید ما نمی توانیم بگوییم که همیشه باید فقط سه کیلو سیب بخریم یا همیشه باید 5.2 متر پارچه بخریم چون نیاز ما در هر زمان تغییر می کند . پس مقدار میوه ای که باید هر روز بخریم مانند یک عدد ثابت نیست بلکه متغیر است یعنی هر روز مقدار نیازمان متفاوت از روز قبل است . علت اینکه به این واحد اشغال شده در کامپیوتر ، متغیر می گویند نیز همین است . چون می توانیم در هر زمان مقدار آن ها را تغییر دهیم .

توجه ! اعداد و عبارات موجود در متغیر ها تنها در همین برنامه ی DarkBasic قابل استفاده ، دسترسی و تغییر می باشند . یعنی سایر برنامه ها نمی توانند از وجود یا مقدار درون متغییر های ایجاد شده اطلاع پیدا کنند .

انواع داده ای متغیر ها ( Data Types ) :

در برنامه ی DarkBasic می توانیم تعداد زیادی متغیر با انواع و گنجایش های متفاوتی ایجاد کنیم . جدول زیر انواع متغیرها و محدوده ی ( گنجایش ) هر کدام را نشان می دهد .

 جدول متغیر ها :

محدوده ( گنجایش )    نوع متغیر

INTEGER      -2,147,483,648   To   2,147,483,647

(REAL       3.4 E +/- 38 ( 7 Digits

BOOLEAN      0   To   1

BYTE     0   To   255

WORD 0   To   65535

DWORD 0   To   4,294,967,295

DOUBLE INTEGER -9,223,372,036,854,775,808   To   9,223,372,036,854,775,807

 ( DOUBLE FLOAT    1.7 E +/- 38 ( 15 Digits

String 2 Million Character

چگونگی ایجاد متغیر :

برای ایجاد متغیر که به معنای شناساندن آن به DarkBasic می باشد ، از دستورالعمل زیر استفاده می کنیم :

VariableName As Type

طبق این دستورالعمل به جای عبارت VariableName نام متغیری را که می خواهیم ایجاد کنیم قرار می دهیم . دستور  As جزء دستورات کلیدی DarkBasic می باشد که باید حتما نوشته شود . سپس به جای عبارت Type نوع متغیری را که می خواهیم تعریف کنیم از جدول بالا انتخاب و تایپ می کنیم ( بغیر از REAL ) . به مثال زیر توجه کنید .

worAdad As Word

در این مثال متغیری با نام worAdad از نوع Word ایجاد و معرفی کردیم . یعنی عبارت As Word به DarkBasic می گوید که متغیری با نام worAdad از نوع Word که گنجایش آن طبق جدول متغیر ها بین محدوده ی 0 تا 65535 می باشد در حافظه موقت Ram ایجاد شود .

ما می توانیم به جای نام worAdad ، هر عبارتی را که مناسب می دانیم بکار ببریم . البته بغیر از کلمات رزرو شده در برنامه ی DarkBasic . یعنی دارک بیسیک به تعدادی از کلمات حساسیت دارد چون خود باید از آن کلمات بعنوان دستور در برنامه استفاده کند . باید دقت کنیم که در تمام طول برنامه از متغیر و یا اسامی ای به غیر از دستورات رزرو شده توسط DarkBasic استفاده کنیم تا متغیر ها با دستورات اصلی تداخل پیدا نکنند . مثلا چون کلمه ی Print جزء دستورات اصلی DarkBasic است ما به جای استفاده از این کلمه ( به عنوان نام متغیر یا هر چیز دیگری ) می توانیم از کلمه ی worPrint استفاده کنیم چون سه حرف اول آن یعنی wor برای ما تداعی کننده ی نوع Word بودن آن متغیر می باشد . و یا مثل IntPrint

در مجموع متغیر ها به سه دسته ی اصلی تقسیم می شوند  . که عبارتند از

1 - متغیر از نوع عدد طبیعی (  Integer Number )

این نوع متغیر ، اعداد طبیعی را در خود نگه می دارد ، نه اعداد دارای اعشار ( ممیز دار ) . برای منفی کردن اعداد طبیعی ، کافیست علامت – را قبل از آن ها درج کنیم تا منفی حساب شود . اعداد زیر نمونه هایی از اعداد طبیعی هستند که در این نوع متغیر ذخیره می شوند :

0

42

10000

-233000

-100

2 - متغیر از نوع عدد صحیح (  Real Number )

این نوع متغیر ، هم می تواند اعداد طبیعی بدون ممیز را در خود نگه دارد و هم اعداد صحیح اعشاری ( ممیز دار ) را . برای منفی کردن عدد صحیح کافیست علامت – را قبل از آن درج کنیم تا منفی حساب شود . اعداد زیر نمونه هایی از اعداد صحیح ( ممیزدار یا بدون ممیز ) هستند که در این نوع متغیر ذخیره می شوند :

20.0005

99.9

0

-5000.12

1000

3 - متغیر از نوع رشته ای ( String )

متغیر از نوع String برای ذخیره داده های کاراکتری استفاده می شود . در واقع عدد نیست . یعنی کاراکتر ها شامل حروف ، اعداد ، و علائم  و ... می با شند . مانند نمونه های زیر :

"A"

"Hello World"

"Telephone"

""

"I am 99 years old     "

"1.2.3.4.5"

همانطور که می بینید برای مقدار دهی به متغیر از نوع رشته ( کاراکتری یا همان String ) باید عباراتمان را داخل دو علامت هم شکل ( " ) به نام کوتیشن قرار دهیم تا تفاوت آن با عدد مشخص شود . یعنی عبارت بین این دو علامت مقدار داخل متغیر را معلوم می کند و علامات " و " فقط نوشته می شوند .

توجه ! متغیر از نوع String می تواند مقدار خالی ( تهی ) را هم در خود نگه دارد . مانند مثال زیر :

""=$Name

همانطور که می بینید چیزی داخل علامات "" ننوشتیم ، یعنی متغیر فقط ایجاد شد و داخل آن خالیست .

توجه ! اگر دقت کرده باشید . ما اصلا درباره ی گنجایش متغیر از نوع String صحبتی نکردیم . دلیل آن این است که این نوع از متغیر دارای گنجایشی تغییر پذیر می باشد . یعنی هر مقدار عبارت داخل آن بزرگ باشد ، گنجایش آن بطور خودکار زیاد می شود و لازم نیست محدوده ای برای آن تعریف کنیم .

راهی ساده تر برای ایجاد متغیر ها :

به عبارت زیر توجه کنید .

Adad = 4

عبارت Adad = 4 در DarkBasic به این معناست که ما متغیری با نام Adad ایجاد کردیم و مقدار 4 را توسط نماد = به آن اختصاص دادیم . ولی چون نوع متغیر را مشخص نکردیم ، DarkBasic بطور خودکار آن را Integer در نظر میگیرد . یعنی طبق جدول متغیر ها ، متغیر ایجاد شده با نام Adad دارای محدوه ای بین 2147483648- تا 2147483647 می باشد . به عبارتی دیگر عددی که در این متغیر ذخیره خواهد شد ، که در این محدوده باشد . یعنی نه کمتر از 2147483648- و نه بزرگ تر از 2147483647 باشد . 

توجه ! باید متغیر ها را با توجه به گنجایششان طبق جدول مقدار دهی کنیم . در غیر اینصورت محاسباتمان به هم خواهد خورد .

- می توانیم متغیر را با استفاده از نماد های # و $ هم ایجاد کنیم بعنوان مثال به عبارت زیر توجه کنید .

"strText$ = "Total Is 57

در این عبارت متغیری با نام $strText از نوع String تعریف شد و عبارت Total Is 57 بین دو نماد " و " در $strText ذخیره شد . همانطور که قبلا گفته شد متغر هایی از نوع String می توانند عبارات کاراکتری را در خود ذخیره کنند .

از کاراکتر # مانند مثال زیر برای ایجاد متغییر از نوع عدد صحیح دارای اعشار ( ممیزدار Real ) ، می توان استفاده کرد .

Number# = 12.45

در این عبارت متغیری با نام  #Number از نوع عدد صحیح ( دارای اعشار یا همان Real Number ) ایجاد گردید و مقدار داخل آن 12.45 می باشد .

استفاده ی عملی از متغیر ها :

برنامه ی زیر سن افراد را با استفاده از عدد 1387 (سال 1387 ) و تاریخ تولد ( مثلا 1350 ) محاسبه و نمایش می دهد .

intYear = 1387

worSen As Word = 1350

YourSen = intYear – worSen

Print YourSen

Wait Key

برنامه شامل 5 خط می باشد . طبق معمول DarkBasic برنامه را خط به خط از بالا به پایین اجرا می کند . طبق گفته های پیشین خط اول به DarkBasic متغیری با نام intYear معرفی می کند و مقدار 1387 را توسط علامت = به آن اختصاص می دهد و چون نوع متغیر را مشخص نکردیم بطور خودکار Integer در نظر گرفته می شود که گنجایش آن طبق جدول بین 2147483648- تا 2147483647 می باشد . سپس در خط دوم متغیری با نام worSen از نوع Word مشخص کردیم که گنجایش آن طبق جدول بین 0 تا 65535 می باشد و توسط علامت = مقدار 1350 را در آن ریختیم . در خط سوم متغیر YourSen بطور خودکار از نوع Integer ایجاد و همان زمان مقدار داخل متغیر با نام worSen از مقدار داخل متغیر با نام intYear توسط نماد – کم شد و داخل متغیر با نام YourSen ریخته شد و DarkBasic محاسبات عددی داخل متغیر ها را بصورت معادله حل کرد و در خط چهارم دستور Print که جزء دستورات اصلی DarkBasic می باشد ، مقدار داخل متغیر YourSen را چاپ کرد . در خط پنجم دستور Wait Key مفسر DarkBasic را معطل نگه می دارد تا ما حاصل کارمان را ببینیم . همانطور که قبلا گفته بودیم دلیل استفاده از دستور Wait Key این است که جلوی خروج از اجرای برنامه را بگیرد . در نتیجه Wait Key برنامه را تا زمانی که کلیدی فشرده نشود ، منتظر نگه می دارد .

سیستم محاسبات معادلات ریاضی در DarkBasic

قبلا در مبحث ریاضیات با معادله آشنا شدیم . معادلات متشکل از اعداد ( مانند 10 یا 75.90 یا هر عدد دیگر ) و متغیر ها ( مانند X ، Y و یا هر عبارت دیگری ) ، و همچنین علامات ( عملگرهایی مانند + ، - و دیگر علائم ) و توابع ریاضی میباشند . مانند معادله ی زیر :

X + 10 = 3X - 10

با حل این معادله ، حاصل X عدد 10 می شود . در DarkBasic معادله ها را باید به شکل خاصی نوشته شود . همانطور که قبلا گفته شد ، باید برای ارتباط با هر فردی زبان گفتگو با او را بلد بود . در این زبان مانند سایر زبان های برنامه نویسی قسمت راست علامت = محاسبه شده و حاصل به سمت چپ = ریخته می شود . یعنی در این زبان باید معادلات مور نظر طوری طراحی شود تا DarkBasic بتواند قسمت راست تساوی را محاسبه و مقدار آن را تنها به یک متغیر در سمت چپ بریزد . یعنی عبارت را بصورت زیر باشد تا DarkBasic آن را محاسبه کند . مانند عبارات زیر :

A = 10

B = 90

X = A + B * 1000

نکته : در هر معادله تنها یک علامت مساوی ( = ) باید وجود داشته باشد .

عملگر ها ( Operators ) :

عملگر ها علائم یا عباراتی هستنند مانند = و + و / و یا  Andو Or و > و =< و ... که هر کدام عملی بر روی اعداد ، کاراکتر ها ، متغیر ها و همچنین معادلات و عبارات انجام می دهند ، مانند عملیات ریاضی . همچین عملگر ها به مقایسه درستی و نادرستی معادلات و مقادیر اعداد و متغیر ها نیز می پردازند .

1 - عملگر های حسابی :

عملگر های حسابی برای انجام محاسبات ریاضی بر روی اعداد و متغیر های عددی بکار می روند که عبارتند از :

1 – الف : عملگر ^ ( توان )

عملگر ^ عددی را به توان عددی دیگر می رساند . مانند دستورالعمل زیر :

Result = Number1 ^ Number2

طبق این دستورالعمل ، عدد Number1 به توان عدد Number2 می رسد و حاصل آن در متغیر Result ریخته می شود . مانند مثال زیر :

Adad = 3.5 ^ 2

در این مثال اگر 3.5 به توان 2 برسد حاصل آن برابر 12.25 خواهد بود . پس اگر متغیر Adad از نوع عدد طبیعی باشد ( Integer ، Boolean ، Byte ، Word ، Dword و Double Integer ) عدد 12 در آن ذخیره می شود و اگر متغیر Adad از نوع عدد صحیح باشد ( Real و Double Float ) عدد 12.25 در آن ذخیره می شود . پس زمان استفاده از عملگر ها باید به نوع متغیری که عدد داخل آن ریخته می شود ، توجه داشته باشیم . 

توجه ! بهتر است دستورات را مانند مثال زیر آزمایش کنیم .

Adad = 3 ^ 2

Print Adad

Wait Key

توجه ! باید بین دستورات ، متغیر ها و عبارات و علائم موجود بین آنها فاصله ( استفاده از دکمه ی Space جهت ایجاد فضای خالی ) بگذاریم . در غیر اینصورت دستور برای برنامه قابل فهم نخواهد بود . مثلا مثال بالا را بصورت زیر ننویسیم :

Adad=3^2

PrintAdad

WaitKey

1 – ب : عملگر * ( ضرب )

عملگر * دو عدد را در هم ضرب می کند . مانند دستورالعمل زیر :

Result = Number1 * Number2

طبق این دستورالعمل ، دو عدد Number1 و Number2 در هم ضرب شده و حاصل آن در متغیر Result ریخته خواهد شد . مانند عبارت زیر :

Number = 4 * 76

در این مثال حاصل ضرب 4 در 76 برابر  304 می باشد . پس اگر متغیرمان از نوع Byte باشد ، طبق جدول متغیر ها محدوده ای بین 0 و 255 داشته باشد عدد 304 در آن به درستی ذخیره نخواهد شد . پس باید زمان استفاده از عملگر ها به محدوده ی ( گنجایش ) متغیر ها توجه داشته باشیم . به عبارتی دیگر پیش بینی کنیم که چه عددی در متغیر ریخته خواهد شد . آیا متغیر گنجایش ذخیره ی عدد حاصل را دارد یا نه ؟ اگر گنجایش آن را نداشته باشد ، به جای آن متغیری با گنجایش بالاتر را انتخاب می کنیم .

1 – ج : عملگر / ( تقسیم )

عملگر / عددی را بر عدد دیگر تقسیم می کند . مانند دستورالعمل زیر :

Result = Number1 / Number2

طبق این دستورالعمل ، عدد Number1 تقسیم بر Number2 می شود و حاصل آن در متغیر Result ریخته خواهد شد . مانند مثال زیر :

Adad = 5 / 2

در این مثال حاصل تقسیم 5 بر 2 برابر 2.5 می باشد . پس اگر متغیر Adad از نوع عدد طبیعی باشد ( Integer ، Boolean ، Byte ، Word ، Dword و Double Integer ) عدد 2 در آن ذخیره می شود و اگر متغییر Adad از نوع عدد صحیح باشد ( Real و Double Float ) عدد 2.5 در آن ذخیره خواهد شد .

توجه ! زمان استفاده از تقسیم به ترتیب قرار گرفتن دو عدد دقت داشته باشید . در مثال گفته شده عدد 5 بر دو تقسیم شد و حاصل آن 2.5 می باشد . ولی اگر جای آن دو را عوض کنیم ، یعنی اگر 2 سمت چپ علامت / و 5 سمت راست علامت / باشد 2 بر 5 تقسیم می شود و حاصل آن 0.4 خواهد بود . مانند نمونه ی زیر :

Adad = 2 / 5

1 – د : عملگر + ( جمع )

عملگر + عددی را با عدد دیگر جمع می کند . مانند دستورالعمل زیر :

Result = Number1 + Number2

طبق این دستورالعمل ، عدد Number1 با عدد Number2 جمع می شود و حاصل آن در متغیر Result ریخته خواهد شد . مانند مثال زیر :

Adad = 5 + 2.5

در این مثال حاصل جمع 5 با 2.5 برابر 7.5 می باشد . پس اگر متغیر Adad از نوع عدد طبیعی باشد ( Integer ، Boolean ، Byte ، Word ، Dword و Double Integer ) عدد 7 در آن ذخیره می شود و اگر متغییر Adad از نوع عدد صحیح باشد ( Real و Double Float ) عدد 7.5 در آن ذخیره می شود .

عملگر + علاوه بر جمع میان اعداد ( همچنین متغیر ها ) توانایی اتصال میان کاراکتر ها ( عبارات متنی ) را هم دارد . مانند دستورالعمل زیر :

Result = Text1 + Text2

طبق این دستورالعمل ، عبارت Text1 به عبارت Text2 متصل می شود و حاصل آن در متغیر Result ریخته خواهد شد . مانند مثال زیر :

"Example$ = "Thank " + "You

در این مثال عبارت Thank با عبارت You متصل و حاصل آن یعنی Thank You در متغیر $Example ذخیره خواهد شد .

توجه ! عبارات کاراکتری به ترتیب ، از سمت چپ به راست به هم متصل می شوند .

1 – ه : عملگر - ( کسر )

عملگر - عددی را از عدد دیگر کسر می کند . مانند دستورالعمل زیر :

Result = Number1 - Number2

طبق این دستورالعمل ، عدد Number2 از عدد Number1 کسر می شود و حاصل آن در متغیر Result ریخته خواهد شد . مانند مثال زیر :

Adad = 6 – 2.5

در این مثال عدد 2.5 از عدد 6 کسر و برابر 3.5 می باشد . پس اگر متغیر Adad از نوع عدد طبیعی باشد ( Integer ، Boolean ، Byte ، Word ، Dword و Double Integer ) عدد 3 در آن ذخیره می شود و اگر متغییر Adad از نوع عدد صحیح باشد ( Real و Double Float ) عدد 3.5 در آن ذخیره می شود .

توجه ! زمان استفاده از کسر به ترتیب قرار گرفتن دو عدد دقت داشته باشید . در مثال گفته شده عدد 2.5 از 6 کسر شد و حاصل آن 3.5 می باشد . ولی اگر جای آن دو را عوض کنید یعنی اگر 2.5 سمت چپ علامت - و 6 سمت راست علامت - باشد 6 از 2.5 کسر می شود و حاصل آن 3.5- خواهد بود . مانند نمونه ی زیر :

Adad = 2.5 - 6

1 – و : عملگر Mod ( باقیمانده )

عملگر Mod عددی را بر عدد دیگر تقسیم کرده سپس باقیمانده ی دو عدد را حساب می کند . مانند دستورالعمل زیر:

Result = Number1 Mod Number2

طبق این دستور العمل ، عدد Number1 تقسیم بر Number2 می شود و باقیمانده ی حاصل در متغیر Result ریخته خواهد شد . مانند مثال زیر :

 Adad = 12 Mod 4.3

در این مثال حاصل تقسیم 12 بر 4.3 برابر است با 2 و باقیمانده ی آن یعنی 3.4 در متغیر Adad ریخته می شود . پس اگر متغیر Adad از نوع عدد طبیعی باشد ( Integer ، Boolean ، Byte ، Word ، Dword و Double Integer ) عدد 3 در آن ذخیره می شود و اگر متغیر Adad از نوع عدد صحیح باشد ( Real و Double Float ) عدد 3.4 در آن ذخیره خواهد شد .

 حتما مشتاق هستید تا نوشتن برنامه و اجرای آن را امتحان کنید .

برنامه ی DarkBasic Pro Free رو از منوی Start ویندوز و یا از روی صفحه Desktop کامپیوترمون اجرا می کنیم ، از منوی File گزینه ی New و بعد Project را انتخاب می کنیم . مانند شکل زیر .

پنجره ی New Project باز میشه مثل شکل زیر .

عبارت Example را بعنوان نام پروژه ( بازی ای که میخوایم بسازیم ) روبروی :Name تایپ می کنیم ( من برای مثال عبارت Example رو تایپ کردم شما هر چی دوست دارین بنویسین ) .

روبروی گزینه ی :Location مسیر ایجاد پروژه مشخص شده .

اگه گزینه ی Create directory for this project رو تیک بزنین پوشه ای با همان نام پروژمون ( برای مثال Example ) در مسیر :Location ایجاد میشه و فایلهای مرتبط با پروژه داخلش قرار میگیرن .

تیک گزینه ی Create directory for this project رو به هیچ وجه برندارین ( اگه تیکشو بردارین پشیمون میشین )

دکمه ی skip & Create a new blank project هم برای ایجاد پروژه ی خالی بکار میره ( استفاده نکنید )

حالا دکمه ی Ok را می زنیم تا پروژه ی جدید با نام Example ایجاد شود .

وقتی دکمه OK رو زدیم یه پوشه با نامی که انتخاب کردیم ( برای مثال Example ) در مسیر :Location ایجاد شد .

C:\Program Files\The Game Creators\Dark Basic Pro Free\Dark Basic Pro\Projects

شکل زیر پوشه ایجاد شده را در مسیر :Location نشان میدهد .

حالا پوشه ایجاد شده رو باز میکنیم تا ببینیم توش چیه . مانند شکل زیر .

اگه شکل بالا رو ببینین دو تا فایل داخل پوشه ایجاد شده . یکی با نام Example.dbpro که فایل اصلیه پروژمونه که تنظیمات مهم بازی داخلش ذخیره میشه و دیگری فایل Example که متن برنامه مون به زبان Basic داخلش نوشته و ذخیره میشه و آیکنش مثل چکش میمونه . همونطور که دیدین نام پوشه و فایل های مربوطه با همون اسمی که موقع ایجاد پروژه انتخاب کرده بودیم ایجاد شدن .

حالا برای شروع کار باید دستوراتی تایپ کنیم تا DarkBasic آن را بخواند و اجرا کند . آیا ما میتوانیم هر چیز دلخواهی را که دوست داشتیم داخل ویرایشگر بنویسیم ؟ جواب منفی است . چرا ؟ بهتر است مثالی بزنم . آیا تابحال از خودمان پرسیده ایم که زمانی که با دوستمان صحبت می کنیم ، او چگونه حرف های ما را میفهمد ؟ دلیل آن این است که دوستمان کلماتی را که بر زبان می آوریم ، می شناسد . مثلا زمانی که به او می گوئیم : هوا سرد است ، او این سه کلمه ی گفته شده ی ما را می شناسد و از ترتیب گفتن آن ها متوجه منظورمان می شود و یا اگر به او بگوئیم که : لطفا کتاب مرا بده . او متوجه منظورمان می شود . پس دلیل اینکه حرف هایمان را می فهمد این است که کلمات و جملاتی که به او می گوئیم برایش آشنا هستند . آیا اگر هر چیزی که معنی نداشته باشد به او بگوئیم ، او میفهمد ؟ مثلا به او بگویم : ( ینتا نعبع نکحفهسن نت ) . آیا او می فهمد که ما چه گفتیم ؟ قطعا متوجه نخواهد شد . پس باید کلماتی را که او با آن ها آشنایی دارد را ، بطور مرتب و معنی دار و پشت سر هم ، بصورت زبانی که او متوجه می شود ، بگوییم . مثلا اگر او فارسی زبان است ، به زبان فارسی و اگر انگلیسی زبان است ، باید با زبان انگلیسی با او صحبت کنیم . زبان های کامپیوتر از جمله DarkBasic ، دارای زبانی مخصوص به خود می باشند و برای فهماندن منظورمان به آن ، کافی است آن زبان را یاد بگیریم . برای یاد گیری این زبان ، باید کلمات و دستورات آن را مطالعه کنیم . برای مثال کد زیر را داخل ویرایشگر برنامه تایپ می کنیم . بطوری که به غیر از کد زیر ، چیز دیگری نوشته نشده باشد .

"Print "Welcome

سپس برای اجرای برنامه کلید F5 را فشار می دهیم .

نکته : اگه ابتدای اجرای برنامه با خطا مواجه شدین مبنی بر اینکه Direct X 9.0c نصب نیست میتونید با نصب یه بازی که به همراه خودش Direct X هم نصب می کنه مشک رو حل کنید و یا در Internet موتور Direct X رو تهیه کنید .

ما بغیر از ظاهر و ناپدید شدن یه پنجره مشکی رنگ چیز دیگری مشاهده نکردیم . علت چیست ؟ در این خط از برنامه ، فرمان چاپ عبارت welcome را با استفاده از دستور Print دادیم . منتهی سرعت اجرای برنامه آن قدر زیاد است که چشم ما قادر به دیدن این عبارت نشد و برنامه به سرعت به اتمام رسید . پس چکار باید کرد ؟ DarkBasic برنامه را خط به خط از بالا به پایین اجرا می کند . مثلا اگر چهار خط برنامه نوشته باشیم ابتدا خط اول ، بعد خط دوم ، بعد خط سوم و سر انجام خط چهارم را اجرا می کند . اگر در خطوط بعدی چیزی نوشته نشده باشد ، برنامه به پایان می رسد و چیز دیگری قابل مشاهده نخواهد بود . چون DarkBasic به محض این که کار خواندن و اجرای برنامه به پایان برسد ، از برنامه خارج می شود . پس برای آن که برنامه ی ما به این سرعت به پایان نرسد ، باید دستوری از دستوات DarkBasic را به برنامه اضافه کنیم تا مفسر DarkBasic را نگهدارد تا ما فرصت دیدن کلمه ی چاپ شده را داشته باشیم . پس خط بعدی را به برنامه اضافه می کنیم . در نتیجه برنامه بصورت زیر خواهد شد .

Wait Key

برای اجرای برنامه سه کار را می توانیم به دلخواه انجام دهیم . راه اول فشردن دکمه ی F5 کیبورد است ، دومین راه زدن گزینه ی Compile & Run از منوی Compile و روش سوم زدن دکمه ی Compile & Run از نوار ابزار بالای برنامه که به شکل مثلث سبز رنگ است .

توجه ! در DarkBasic برنامه از سمت چپ به راست نوشته می شود و خطوط برنامه به ترتیب از بالا به پائین اجرا می شوند .

با اجرای برنامه پنجره ی برنامه نوشته شدمون باز میشه و عبارت welcome رو میتونیم ببینیم . بقیه ی صفحه هم به رنگ مشکیه .
DarkBasic برنامه را برای اجرا از خط اول می خواند . در خط اول از برنامه نوشته شده "Print "Welcome یعنی کلمه ی Print را که تایپ کریدم جزء دستورات کیلیدی DarkBasic است . به خاطر همین رنگ آن به شکل آبی در می  آید . بعد از آن عبارتی را که می خواهیم چاپ شود چون یک عدد نیست داخل دو علامت کوتیشن به شکل " و " نوشتیم و مفسر DarkBasic متوجه شد که با توجه به دستور  Print باید کلمه ی welcome مابین دو علامت " و " را چاپ کند . در خط بعدی عبارت Wait Key یکی دیگر از دستورات DarkBasic می باشد که بصورت دو کلمه ای است و وظیفه ی این دستور به این صورت است که مفسر DarkBasic را آن قدر منتظر نگه می دارد تا اینکه ما دکمه ای را فشار دهیم ( هر دکمه ای مثل دکمه ی Enter ) . سپس DarkBasic ابتدا خط اول را خواند و کلمه ی Welcome  را چاپ کرد و سپس در خط دوم فرمان Wait Key را خواند و صبر کرد تا دکمه ای زده شود . هم اکنون هر دکمه ای از کیبورد را که بزنیم برنامه به پایان می رسد .

به همین راحتی می توانیم هر کلمه و یا عبارتی را که دوست داشته باشیم تایپ کنیم ، تا نمایش داده شود . فرقی نمیکند که کلمه از چند حرف و یا چه حرف هایی تشکیل شده باشد ، فقط کافی است آن را بعد از تایپ کلمه ی Print بنویسیم .

تا الان دو دستور از دستورات موجود در DarkBasic را یاد گرفتیم .

توجه ! در مطالب اول همین صفحه که گفته شد : وقتی پروژه ای ایجاد میکنیم دو تا فایل داخل پوشه ایجاد میشه . یکی با نام Example.dbpro که فایل اصلیه پروژمونه که تنظیمات مهم بازی داخلش ذخیره میشه و دیگری فایل Example که متن برنامه مون به زبان Basic داخلش نوشته و ذخیره میشه و آیکنش مثل چکش میمونه . ولی به محص اینکه برنامه رو اجرا میکنیم یک فایل اجرایی هم تو همون پوشه پروژمون بوجود میاد با فرمت Exe و اگه تو هر کامپیوتری ببرین اجرا میشه بدون اینکه DarkBasic در اون کامپیوتر نصب شده باشه .

شکل زیر فایل های مربوطه به پروژه رو نشون میده .

 شرکت د گیم کرییتورس این برنامه قدرتمند رو بطور رایگان در اختیارمون گذاشته با کلیک بر روی لینک زیر نرم افزار را رایگان از سایت خود شرکت می تونید دانلود کنید . ( اگر نرم افزار Download Manager رو کامپیوترتون نصب باشه سرعت دانلودتون چندیدن برابر میشه )

www.thegamecreators.com/

فعال سازی نصب نرم افزار Dark Basic Professional

فعالسازی این برنامه خیلی راحته کافیه فقط یه ایمیل داشته باشین . حالا نرم افزار رو که دانلود کردین اجرا کنید تا با این پنجره مواجه بشین

ابتدا دکمه اولی ( Get Free Order Key ) رو کلیک کنید تا پنجره زیر باز شود .

سپس دکمه Next را بزنید تا پنجره زیر باز شود .

در پنجره ی بالا در قسمت Email Address ایمیل خودتون رو تایپ کنید و سپس دکمه Next را بزنید و منتظر بمانید .

بعد از مدت کوتاهی فعال سازی کامل میشه وکد فعال سازی Ordey Key به ایمیلتون صادر میشه در ایمیلتون پیام شرکت The Game Creator رو میبینین مثل شکل زیر

حالا اینبار Order Key را که به ایمیلتون فرستاده شده بود و کپی کرده بودین رو وارد کنید و مراحل رو کامل کنید .

حالا نرم افزار برای استفاده آمادس . ( برو حالشو ببر ) 

نکته : اگه برنامه موقع اجرا اعلام کرد Direct X9.0c مورد نیازه کافیه Direct X9.0c رو از اینترنت دانلود و نصب کنید و یا زمانی که یه بازی 3 بعدی نصب میکنید Direct X9.0c هم همراه بازی رو سیستمون خود به خود نصب میشه .

نکته : اگه یه موقع برنامه رو نصب کردین اجرا نشد دلیلش اینه که قدیمی شده و باید فایل آپگریدشو دانلود و نصب کنید . و اگه هم دوست داشتین کل فایل رو دوباره دانلود کنید .